Chapter 13
Indonesia...
At nakarating na nga ng Indonesia si Christian...
Sa Indonesia...
Ian: My goodness! Saan ko ba naiwan ung phone ko? (Hinanap ni Ian kung saan saan ung phone nia pero hindi nia ito mahanap-hanap)
Ian's POV: Saan mo ba kasi nilagay un Christian??? Wala ka naman lists ng contacts mo! Pano na yan???
Dumating c Carlo
Carlo: Ian, what's the problem?
Ian: Carlo, have you seen my phone??? Hindi ko makita-kita eh... Kanina pa ako naghahanap... Ilang oras na din...(mejo natataranta na xa)
Carlo: Saan mo ba iniwan???
Ian: Hindi ko nga alam eh... Hindi ko na matandaan... Pero ang alam ko, andito lang un... Pero bakit ganun??? Ngayon hindi ko na siya mahanap....
Carlo: Anjan lang yan...
Ian: Carlo... Please help me find my phone!
Carlo: Ano pa ba ang ginagawa ko??? (Tinulungan niang maghanap c Ian ng cellphone nito)
After ilang oras, hindi pa rin nila mahanap ung cellphone ni Ian, Kung saan saang lugar na sila nagpunta pero wala pa din talaga...
Ian: Ano ba yan!!! Pa'no na ito... (He was starting to cry...)
(Umupo c Ian sa isang lugar at natutulala na...)
Carlo: Ian, tara na! Baka hinahanap na tayo ni Mr. Woo eh..
Ian: Pero Carlo... kailangan kong makita ung phone ko... andun lahat ng contacts ko...
Carlo: Pero pwede mo pa naman hanapin un pagkatapos ng appointment mo eh... Not now... We have to go...
Ian: But I really have to call Shin! I promised her na tatawagan ko siya...
Carlo: Hindi mo ba memorize ung number ni Shin?
Ian: Ing dati niang number memorize ko... Pero kakapalit nia lang ng bago eh, di ko pa saulo un... Hay, pano na ito??? Ikaw, alam mo ba ung number nia??
Carlo: Hindi din eh..
Ian: My goodness! Pano na yan!!!
Carlo: Ian, we're 3 hours late... Halika na!
Ian's POV: Pano yan??? Paano ko na ngayon mako-contact c Shin???
Carlo: Ian! Come on!
Dahil na-late c Ian ay nagalit ung Indonesian boss nila... Sinabihan siya na kailangan niyang mag-focus sa work nia, sa career nia... Halos hawak na sa leeg ni Mr. Woo c Christian... Wla naman siyang magawa kung hindi sundin ito. Sinabi ni Mr. Woo na wag na munang isipin ang kung ano ano... Dapat career career at career...
Kahit na gaano kagusto na tawagan ni Ian c Shin ay hindi nia ito magawa... wala siyang contact number at pinagbawalan din siyang makipag-communicate sa Pilipinas... Pero walang kahit isang minuto na hindi naiisip ni Ian c Shin... Tanging ang necklace with cross pendant na binigay ni Shin ang lagi niang suot-suot at kasama... Araw araw umiiyak c Ian dahil sa nangyari sa kanya... Lagi din nia kasama ang picture nilang dalawa ni Shin...
Ian's POV: Shin... I really miss you... Sorry dahil hindi kita matawagan... Pero sana wag mong isipin na hindi na kita mahal... You know how much I love you...( He hised Shin's picture) Sana pagkauwi ko sa Pilipinas mapatawad mo pa ako at hayaan na mag-explain...
Hay, bakit ba nagkaganito? Hay... Shin... I really miss you... I feel incomplete without you...
_________________________________________________________
To be continue...
________________________________________________________
Guyz, sorry ah, wala talaga akong maisip eh... Parang hindi reasonable noh? Sorry talaga... Wala kasi talaga akong maisip eh... Hindi ko alam kung ano ang pwede maging cause ng break-up nila, actually ginawa ko pa talaga itong story ko nung August pa ata???? Para kasing I can't think of any reason para mag-break sila... Hay...
Sana po suportahan nio 2ng fanfic ko... Don't worry... matapos lang ung problems nila dito, okay na ulit! Kilig ito for sure!!! hehe...
___________________________________________________________
Thanks for reading my fanfic guyz... Mwah!
