The Secret Identity Of Mr. President

Chapter 4

Genevieve Pantio's P.O.V.

Pumayag akong sumama sa kanila. Kinokonsensya kasi ako ni Yhelen eh. Kaya ayun.

Dinala kami ni Mr. Lim sa isang KTV Bar. Mas maganda ang atmosphere dito kesa sa bar na paborito ni Manwhore. Nandito na kami sa room na kinuha ni Mr. Lim para dito kami mag Karaoke. Nag order na din siya ng drinks.Pero bago pumasok tinawagan ko muna si Lhea at pina alam na mag aabsent ako dahil may group project kuno kami. Ayon na uto ang loka. Sabi niya siya na daw ang magpapa-alam sa akin kay Maam Ruffa. Kaya pumasok na kaagad ako at binigyan kaagad ako ng shot ni Mr. Lim na ka agad ko namang linagok.

"Kala ko di ka umiinom." Saad ni Yhelen habang sumusubo ng chips.

"Sa panahon ngayon mapa bata o matanda ka man. Matututo ka talagang uminom." Sabat ni Blanche at nilagok ang shot niya.

"Well tama siya" sabi ni Mr. Lim. Ang bagets lang ni Mr. Lim kahit nasa mid 30's na siya nakuha niya paring maki pag sabayan sa amin.

Lumipas ang ilang oras at mahihinuhang na tamaan na kami. "Ikaw Geni, kumakanta ka rin?" Lasing na tanong ni Yhelen.

"Ofcours!" Proud na sabi ko. At dahil may tama na ako ng alak ay kaagad kong kinuha ang mic. Pinondot ko naman ang numero para sa kantang pinili ko. Tiningnan ko sila isa isa. I can see that Manwhore is staring at me. The song that I'll be singing is for me.

"Do you feel like everyday is a winding back road?

Running round in circles with no place to call home

Sip another drink so you can hold on. Hold tight.

Hoping that you'll find a little piece of daylight~"

Lahat sila naka tingin sa akin habang kumakanta. Nanidig ang balahibo ko sa paraan ng pagtitig ni Manwhore sa akin. Di ko ma gets kung pano niya ko titigan. Parang di siya sa akin tumitingin. Dahil tumitingin siya sa kaluluwa ko...

"Go light your spark, set fire to the dark

You'll see that all the shadows lie behind you.

Go make your mark, it ends where you start,

The night is new~"

Now I get what kind of stare his eyes are landing on me. Its purely lust... I get it. I am not one of those girls na kung sambahin siya, na tila isa siyang Diyos.

"There's a light in every hollow where the sun comes shining through

It'll find you down the river when you are left black and blue.

There's a light in every hollow, like the world you never knew

There's a place where days are golden right here waiting for you~"

Pinutol ko ang eye-to-eye contact namin at ka agad akong tumakbo sa banyo at nag susuka. Nahihilo na ako sa halo halong ininom ko. Sinabayan pa ng pagkanta ansakit tuloy nang ulo ko. Nagpatuloy lang ako sa pagsusuka nang may maramdaman akong kamay na humahagod sa likod ko.

And at some point, kilala ko na kung sino. Sa amoy palang niya kilala ko na. Kaya sa tuwing lumalapit siya sa akin, I'll know right there and then. Iba kasi yung pinaparamdam niya sa akin. His voice, lalaking-lalaki. His touch, he has a soft palm na tila hindi tinutubuan ng kalyo. His smile, you'll see the face of an angel na hindi mo aakalaing gago pala ito. And his stares, parang hinihigop nito ang buong pagkatao mo.

I don't normally feel this feeling whenever I'm with a guy. Pero pag si Manwhore na, I feel like I want to be near him... always. My life has been a normal one kahit na mahirap lang ako. But why? Anong nangyayari sa akin? All because of a guy I met at an unexpected event. How could he make me feel about these things? And sa totoo lang ayaw ko nito. I want a normal life and it seems like it wont be, because he won't allow it. Pero buhay ko to. Hindi ko siya hahayaang guluhin o sirain ang buhay ko. I may just be a mere student, but I have come far since my mom passed away. My mom raised me to be brave and courageous dahil maraming tao ang mapagsamantala sa mundong ito and sadly, the mighty Dave Apostol is one of them. Sorry Mr. President, sa ating dalawa, ako ang may alas dito.