YARALI RUHLAR BAHÇESİ

YRB || 6.Bölüm ||

YARALI RUHLAR BAHÇESİ

6.BÖLÜM: Sır.

🍃

Saatin içerisinde ağır ağır dönen akrep ve yelkovan her ilerlediğinde, ruhumu dürterek bana yaşadığımı hatırlatırken gözlerimin perdesine düşen beklenmedik görüntü ile kapının girişinde durmuş, yeşil gözlerimi ikisi arasında pinpon topu gibi sektiriyordum.

Şaşkınlığımın rengine, siyah bir mürekkep damlatarak kendime gelmeye çalıştım ve soğuk elimi tekrar kapının koluna yerleştirdim.

"Yanlış zaman da geldim. " Kapının kolunu aşşağı indirip kapıyı açmışken, Demet konuştu.

"Saçmalama Seray. Kapa o kapıyı ve gel buraya."

Ona, sen bu odada üstü olmayan yarı çıplak bir adama yakın bir şekilde pansuman yaparken ben gitmeyi tercih ederek saçmaladım mı, cidden mi Demet? Demek istedim fakat, soğuk bakışlarımı kahverengi gözlerine sabitleyerek ayağımın tersiyle kapıyı sertçe geri kapatmakla yetindim.

"Oğuz yaralanmış." Demet'e gözlerimi devirmemek için kendimi zor tutmuştum.

"Hadi ya, cidden mi? Bende burada  dans ettiğinizi falan düşünüyordum!"

Oğuz, sert ela bakışlarını odaya girdiğimden beri yüzüme hapsederken bir an olsun gözlerini,  yüzümde oluşan her mimiğe dikkatle bakmıştı.

"Ne oldu?" diye umursamaz bir ses tonunda konuştum.

" Yağız'ın adamları tek başına yakalamış. Birisi de bıçaklamaya çalışmış ama omzunu sıyırmış."

Şaşkınlıkla irileşen gözlerime, saniyesinde pişmanlık çökmüştü. Buraya gelip sormadan onlara yanlış bir an iması yapıp, umursamazca davranmıştım fakat o birkaç gece önce beni büyük dertten kurtarmıştı. Şimdi ise gene benim yüzümden yaralanmıştı, canı yanıyordu.

Hızla Oğuz'un yanında ulaşarak yatağa oturdum. Bakışlarım, Demet'in pansuman yapıp sarmaya başladığı omzu ile ela gözleri arasında gidip gelirken yutkundum. Gözleri o kadar değişikti ki, siyah göz bebeğinin etrafı sarımsı açık bir renge sahipken hemen üzeri kahverengiliğe ve yeşile bulanıktı. Dikkatle bakmayan birisi yeşil diyebilirdi ama gözleri elaydı.

"Özür dilerim, ben..." Cümlemi tamamlamama izin vermedi.

"Dileme."

Düz bir tınıda ki sesi, ruhuma büyük bir tekme savururken kötü hissediyordum. Hayatımı birkaç gün önce kurtarıp berbat bir dünyaya gözlerimi açmamı engellemişti, sonra tekrar Kenan'ların elinden biz onun yardımları sayesinde kurtulmuştuk. O benim güvenliğim için peşime kardeşini bile takmıştı fakat ben saçma bir şekilde davranmıştım.

Pişmanlığın her tarafı hükmettiği gözlerimi, mahçupça gözlerinden kaçırdım.

"Hep benim yüzümden canın yanıyor."

Hala üzerimde bakışlarını hissedebiliyorken ilk yardım çantasını yerine koymaya giden Demet'in duymayacağı bir şekilde kulağıma yaklaştı. Sıcak nefesini hissederken konuşmaya başladı.