Ardıma bakmadan gidesim var bu şehirden
Yaşadığıma dair tek bir iz bırakmadan kaybolasım var
Nereye baksam karşıma sen çıkıyorsun
Uğradığım her mekana nasıl kokunu bırakıyorsun
Çıkmazlarım çoğalırken
Ben umudumu kırıntılarla besliyorum
Her yeni gün benden birşeyler götürürken
Bense zamana teslim oluyorum
Geceyle gündüz gibiyiz sevgili
Sen güneş gibi parlarken benim yıldızım hep sönük
Ben ay ışığında salınırken sen bulutlara koşuyorsun
Oysa tan vakti son şansımız neden kaçıyorsun
Ne seninle oluyor ne de sensiz oluyor
Ortası yok mu bu işin
Ne çekip gidebiliyorum ne de kalıp yaşayabiliyorum
Bu nasıl çaresizliktir anlayamıyorum
Sanki biri boğazımı sıkıyorda son nefesimi veriyorum
Tam herşey bitti dediğim anda bir bakmışım ki hala yaşıyorum
Ne yaşayış ama gel de bir sor
Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgideyim, iki dünya arasındayım
Öyle bir çaresizlikteyim işte
"Gel" desen tüm zincirlerimi kırıp yanında olacak
"Git" desen gölgeme dahi ulaşamayacak
Ya da sonsuza kadar ayrılmayacak
Sen ne dersin bilmem ama ben diyorum ki
İmkansızıma mümkün olur musun sevgili
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZ ÇIĞLIK
Poetryİnsan hissedebiliyorsa vardır bu hayatta... Üzülür, sevinir, kırılır, incinir, mutlu olur, sevinçten deliye döner... Kısacası insana dair ne varsa dolu dolu yaşar... Bir dakika sonrasının garantisiz oldu bu hayatta bugünü her saniyesine değecek şe...
