All About My Romance | Under Revision

Chapter 2: Tears and rain

PATRICIA

"Itigil na natin 'to."

Natahimik ako. Speechless. 'Ni hindi ako makagalaw parang nabato ako sa kinayatayuan ko. Pero baka paranoid lang ako masyado kasi na-late ako ng dating. Baka naman may lakad sya kaya hindi kami makakapag-celebrate ng monthsary ngayon. Baka yun lang naman ibig sabihin nun.

Pilit akong ngumiti, "Y-you mean? May l-lakad ka?" Pinapakalma ko ang sarili ko. Hindi naman nya yun gagawin eh na makipaghiwalay saakin kasi he loves me and I love him too kaya wala ng mang problema diba? "Ok lang naman kung h-hindi na matutuloy yung monthsa---"

"Let's end up this relationship." Putol nito. Unti unting nagsibagsakan ang mga luha ko. It feels like gusto ko ng bumigay sa pagkakatayo. Pero I make my self standing still kahit na nangangatog na ang mga binti ko.

O baka naman prank Lang nya 'to? Diba? Dapat positive ako, oo tama. He likes to make some pranks, baka nga.

"Is this a prank, ivan? H-hindi ka nakakatuwa. Don't make some jokes like this." Instead of facing me he start walking and not answering me. Pero huminto rin naman ito after taking three steps. "I'm not making fun on you. I'm serious. Let's end all the connections we have." Malamig na boses nito na parang nagyelo ako sa lamig. Parang gripo ang mga mata ko, my tears are non stop falling from my eyes.

Or maybe he's testing me kung gaano ko sya kamahal? "O baka naman your just testing my love for you, Ivan. Alam mo namang mahal kita and you love me too, right?" Pinipilit kong huwag pumiyok sa pagsasalita.

"I'm sorry, it looks like hanggang dito nalang tayo. Goodbye." He continue walking away from me. Palabas na sya ng venue nang sumigaw ako. "Why Ivan? Did I do something wrong? Am I not enough for you?!" Hindi ko na napagilan ang sarili ko, sobbing while shouting those words. Nakalabas na sya sa venue ng tuluyan not answering my question. Leaving me hanging and clueless not knowing the reason kung bakit ganun ang ikinahantungan ng lahat.

Sorry? Yun lang yun? Sorry? Why he can't say the reason? Ganun ganun nalang ba yun? So he leave me kasi wala lang? I smile bitterly.

Hindi na kinaya ng mga paa ko at tuluyan na ngang bumigay ang mga ito. Feeling ko nalugi ako, ang taya ko ang puso ko at ang pusong iyon nasayang lang. I feel I'm nothing.

He says he love me he won't leave me na magtatagal kami. What happen? So all of it end up here? Napako nalang ba yung mga pangako nya pati yung feelings nya? I feel unti unting nawawasak ang puso ko. It's breaking little by little.

Habang nakaupo sa bermuda grass naramdaman kong may paunti-unting patak ng kung ano at lumapat sa balat ko hanggang sa lumakas ito.

How funny right? Talagang sumabay pa yung ulan sa araw na ito. Just wow. Kulang ba ako para sa kanya? O baka he found someone else.

My tears are not stop falling parin. It hurts. Not physically but emotionally. Masakit sa puso. So much pain, it aches a lot like living hell. I feel I'm worthless. Nothing. Empty.

*~*

Ilang minuto na ang lumipas pero hindi parin tumitila ang ulan kahit ang mga luha ko hindi parin humihinto sa pagtulo.

Sobrang bigat ng pakiramdam ko. Namumugto na rin ang mga mata ko. 'Ni hindi ako makatayo sa pagkakaupo sa bermuda grass. Masakit na rin ang lalamunan ko dahil sa paghagulhol.

"Ma'am, ayos lang po ba kayo?" Isang lalaking staff ng 'Evergarden' kung saan ang venue na ni-rent ko, ang nagtanong holding his umbrella walking towards me.

Dahil sa kaiiyak ko lumalabo na rin ang mga mata ko. Hindi ko makita ang mukha ng staff na yun. Nagpumilit akong tumayo kahit nangangatog na ang mga binti ko. Just wow! Can't see clearly because of this blury vision and my body was shaking because of this sh*tty rain. What a lucky day to have.