All About My Romance | Under Revision

Chapter 5: New girl

PATRICIA

Walang kumibo 'ni isa sa aming dalawa. Nagpatuloy kaming ganito hanggang sa makaabot na kami sa tapat ng pinto ng classroom. Pumasok nalang kami at nagpatuloy sa klase na parang walang nangyari.

"Class let's continue the last discussion. Who can give me the things we learned the other day, anyone?" Ibinuklat ko ang libro sa pahina kung saan hindi naming natapos talakayin pagkatapos tahimik na kinuha ang notebook ko for take notes.

The class finished after class after class and after class hanggang sa wala ng natirang subject na pag-aaralan sa araw na ito. "Everybody, class dismissed." I packed my things up and ready for exiting the door of the classroom. "Patty." Ally called me.

I stopped to hear what she's going to say. "Sabay tayong uwi." Nilingon ko sya para bigyan ng isang simpleng ngiti at nagpatuloy na sa paglalakad. Agad naman syang pumantay saakin ng lakad at humawak sa braso kona parang isang clingy na girlfriend.

"Ano ba naman klaseng hawak yan yinayapos mo na ako eh." Reklamo ko. Nahihiya rin naman kasi ako sa tumatama sa braso ko pakiramdam ko tuloy hindi ako pinagpala sa buhay ko, ano ba naman kasing bola yan abnormal sa laki? "Pssh, bakit ba? Naiinsulto ka?" Nakakawala ng dignidad. Maslalong niyakap na ni Ally ang kaliwang braso ko na para bang nag-eenjoy sa pang-aasar saakin.

Napaismid ako at umirap sa ere. Kung hindi lang kita kaibigan mararamdaman ko talagang may galit ka sa mga katulad kong hindi mapalad sa bola ng buhay.

"Atleast, hindi na puno ang isip mo ng walang makabuluhang bagay. It's better to remove those irrelevant things, kundi tatanda ka lang ng maaga sa kakaisip sa mga bagay na yun. Mababawasan 'yang kagandahan mo, matutulad ka talaga sa nanay kong laging galit kapag kinakausap tsaka dadami pa wrinkles mo." Nagpatuloy sya sa kasasalita, nakalampas na kami sa school gate. Hindi ako naki-alam sa pagiging madaldal nya. It may sound annoying to anyone but it's like music with a calming effect for me. Talking could really make someone let out one's grievance.

We let our talkative mouths to open until malapit na kami sa kanya kanyang bahay. Parehong panig ang kumaway sa isa't isa na simahan ko pa ng kurba sa aking labi. Matapos naming dalawang magsawa sa kakakaway kinuha ko ang susi sa loob ng bag at binuksan ang gate sunod rin ang pinto.

Bumungad saakin ang malawak na espasyo ng bahay, ang apat na sulok nito at mga gamit na maayos na nakasalansan. I'm home. Alam kong walang babati pabalik saakin pero gusto ko lang itong sabihin dahil proud akong ito ang tahanan ko. I know it's quite that it almost sound so empty but it gaves me peace and assurance that's I'm safe here, na walang makakapanakit saakin dito kahit sino. I was like a turtle inside its shell. My comfort zone...

Matapos kong tanggalin ang sapatos at medyas nilapag ko naman ang bag ko sa single sofa pagkatapos ng ilang hakbang mula sa pinto. Nagsimula na akong tanggalin ang mga butones sa uniporme ko hanggang sa mahagip nito ang oras sa wall clock.

Maaga pa pala, hindi naman siguro masama kung matutulog muna ako kahit sandali. 2 pm pa naman, "Maybe sleeping 4 hours wouldn't be bad." Kuwestyon ko sa sarili na sinagutan ko rin ng kibit balikat kong reaksyon. Itinigil ko ang pagtanggal ko ng uniform ko at napagpasyahang umupo sa malawak na sofa. Mamaya ko na siguro gagawin ang assignment at home activities ko. After waking up later aasikasuhin ko agad ang magiging hapunan ko and put my phone at the coffee table from my pocket.

Yaaaaawwwn~

Napatakip ako sa bibig habang napahikab, isama narin ang maluha-luhang mata ko. Pilit na talaga akong binibisita ng antok. Ibinagsak ko ang sarili ko sa sofa, layed down properly. Sana makauwi na si mama. It's so lonenly here in the house. Kung buo lang siguro kami it would be nice if mom is in the house while the other one is working.