Öykü'nün ağzından ;
HAYIR..! Olamaz , Berk bana bakıp yine o lanet onun için ölebileceğim bakışı yaptı. Yanıma yaklaştı, ve
"Özür dilerim" dedi.
Yüzümün sinirli bir hâl aldığının farkındayım ve birden bağırarak
"Ne icin benden sebepsizce ayrılıp SİKTİRİP gittiğin için mi !?"
Berk konuşmaya başladı.
"Gerçekten Özür dilerim , böyle olmasını istememiştim" dedi
" Ne yani bunları söylediğin zaman sana geri mi dönüceğimi sanıyorsun , yanılıyorsun..!" dedim.
Öbürleri daha ne oldu demeden hışınla arabadan dışarı attım kendimi. Berk'in peşimden geldiğini anlayınca koşmaya başladım. Ne sanıyordu bu !? bir anda herşey düzelcekmiydi !? Bence düzelmicek, düzelmemeli....
Birden birinin kolumdan tutup beni kendine çektiğini hissettim.Tahmin ettiğim gibi Berkdi. Beni kendine çeker çekmez , dudaklarımı dudaklarıyla birleştirdi. Engel olmaya çalıştım ama olamadım, olamazdım...
Birden nasıl oldu bilmiyorum ama kendimi Berk'e tokat atarken buldum.HAKETMİŞTİ BUNU...!
