Μου Άλλαξες Την Ζωη

κεφάλαιο 1

Αχχχ τον μισώ τόσο πολύ μου βγάζει τον χειρότερο μου εαυτό. Δεν μπορώ άλλο και κοίτα πως γελάει θα τον βαρέσω.
Ξέχασα να συστηθώ είμαι η Αναστασία πάω Δευτέρα γυμνασίου. Έχω καστανοξαθα μαλλιά πράσινα μάτια και όχι και το καλύτερο σώμα. Ειμαι χοντρή ένας τοφαλος όπως με λέει και ο Βασίλης . Τι μαλακάς να σας μιλήσω λίγο για αυτόν λοιπόν είναι ψηλός με περνάει ένα κεφάλι έχει μαύρα μαλλιά και μπλε μάτια. Πάντα μου άρεσαν τα μπλε μάτια αλλά με αυτόν τα μίσησα. Πάει και αυτός Δευτέρα γυμνασίου και έχω την τύχη να τον είναι στην τάξη μου. Ακριβώς απέναντι από το θρανίο μου .ΈΛΕΟΣ μέχρι και το σύμπαν εναντίον μου ρε φίλε. Τέλος πάντων πάμε από εκεί που το αφήσαμε είμαστε στο σχολείο δεν ξέρω και εγώ σε ποια ώρα. Καθόμασταν με την κολλητή μου την ελπίδα ένα πανέμορφο κορίτσι έχει κάστανα μαλλιά και γαλάζια μάτια και υπέρηχο σώμα σε σχέση με εμένα. Απορώ γιατί κάνει παρέα μαζί μου . Αα ξέχασα να σας πω είναι αδέρφια με τον Βασίλη Ναι καλά ακούσατε αδέρφια η μέρα με την νύχτα.
Καθόμαστε σε ένα παγκάκι λίγο πιο έξω από την τάξη μας και μιλάγαμε όταν κάποια στιγμή πλησιάζει ο Βασίλης με τον Αλέξανδρο και τον Σωτήρη την παρέα του.
Βασιλης - Τι κάνει η πριγκίπισσα δείχνοντας την ελπίδα και το τέρας? Δείχνοντας εμένα
Ελπίδα- Φύγε Βασίλη μην μας ενοχλείς
Αλεξης- Έλα όμορφη ξέρω ότι με θέλεις
Αναστασία- Άλλη όρεξη δεν είχε ψιθύρισα και νόμιζα ότι κάνεις δεν με άκουσε
Βασιλης - Είπες κάτι τοφαλε? Οχχ
Αναστασία- Ναι είπα γιατί τι θα μου κάνεις ? Δεν ξέρω που βρήκα τόσο θάρρος κανονικά θα έπρεπε ήδη να είχα φύγει αλλά θα γίνει και αυτό.
Βασιλης - Τώρα θα δεις είπε και πήρε ένα μπουκάλι με νερό και το έχυσε όλο πάνω μου γελώντας. Άλεξ το αλεύρι είπε και πριν καλά καλά το καταλάβω μια ολόκληρη σακούλα με αλεύρι ήταν πάνω μου
Αναστασία- Τι έκανες πάλιο μαλακα με ποιο δικαίωμα ? Είπε και ένοιωθε τα μάτια της να βουρκώνουν.
Βασίλης- Και μόνο που υπάρχεις μου φτάνει έχεις δει πως είσαι ? Πως σε αφήνουν οι γονείς σου να κυκλοφορείς έτσι? Είπε γελώντας
Ελπίδα- Σκάσε πια ανώριμε απορώ πως είσαι αδερφός μου είπε και εγώ το ίδιο απορώ μακάρι να μην ήμουν εδώ τώρα. Έλα αγάπη μου πάμε να φύγουμε είπε η ελπίδα σαν να με άκουσε. Έβαλα τα κλάματα και έφυγα από εκεί αλλά πριν απομακρυνθω τελείως τον άκουσα να λέει γελώντας
Βασιλης- Έτσι μωρό μου να με βλέπεις και να αλλάζεις δρόμο βουβαλα είπε
Σωτήρης- Μαλακά νομίζω το παρακάνες
Βασιλης - Μα την έχεις δει πως είναι? Και χειρότερα θα μπορούσα να πω . Η Αναστασία τα άκουγε όλα αυτά αλλά δεν μίλησε συνέχισε να περπατάει με την ελπίδα.
Ελπίδα- Αγάπη μου πως είσαι? Είπε με γλυκό ύφος. Τουλάχιστον αυτή με νοιάζεται
Αναστασία- Υπέροχα δεν φαίνεται? Είπα σαρκαστικά
Ελπίδα- Έλα πάμε στο μπάνιο να σε φτιάξουμε λίγο. Τι να φτιάξουμε έτσι όπως ειμαι πέταμα θέλω σκέφτηκα από μέσα μου
Αναστασία- Άστο θα πάω σπίτι μου καλύτερα θα τα πούμε μετά
Ελπίδα- Εντάξει θα σε πάρω τηλ μόλις πάω σπίτι μου είπε και πήγε να με πάρει αγκαλιά και την σταμάτησα με κοίταξε με απορία και μετά κατάλαβε. Τα λέμε αγάπη μου
Η Αναστασία πήγε στην τάξη να πάρει την τσάντα της και όλοι την κοίταζαν περίεργα εξαετίας του μαλακα. Καθώς έφευγε είδε τον Βασίλη και την παρέα του να την κοιτάνε και να γελάνε και τότε η Αναστασία έκανε κάτι που δεν περίμενε να κάνει τον χαστούκισε και έφυγε τρέχοντας όσο μπορούσε , με ύφος νικητή. Όταν έφτασε σπίτι πήγε και έκανε μπάνιο και ξάπλωσε αποφάσισε να μην πάει αύριο σχολείο και έκατσε να κοιμηθεί μέχρι αργά το επόμενο πρωί σκέφτοντας πως θα έφευγε από εκείνο το καταραμένο σχολείο.