Μου Άλλαξες Την Ζωη

Κεφάλαιο 3

Έφυγα από την τάξη και πήγα προς στην τουαλέτα και άρχισα να κλαίω ούτε εγώ δεν ξέρω γιατί. Ααα ναι μήπως γιατί ένας μαλακας μου έκανε και κάνει την ζωή άνω κάτω και πιο σκατα από ότι είναι? Ναι νομίζω γι'αυτό. Το κινητό μου άρχισε να χτυπάει και το όνομα της ελπίδας αναγράφεται στην οθόνη. Σταματάω να κλαίω και το σηκώνω.
Αναστασία- Έλα ελπιδακι μου είπα όσο πιο γλυκά μπορούσα γιατί ήξερα ότι θα μου φωνάξει
Ελπίδα- επιτέλους το σήκωσες το ρημάδι . Τι στο καλό το έχεις αφού δεν το σηκώνεις ποτέ ? Θες να πάθω τίποτα είμαι νέα ακόμα. Είπε και γελάσαμε για λίγο. Που είσαι με ρώτησε στο τέλος.
Αναστασία- στις τουαλέτες του σχολείου είπα και άρχισα να δακρύζω.
Ελπίδα- Τι σκατα ? Έρχομαι στον διάδρομο είμαι περίμενε. Είπε και το έκλεισε και μετά από τρία λεπτά μια ελπίδα εμφανώς νευριασμένη και αγχωμένη εμφανίστηκε μπροστά μου με είδε που καθόμουν κάτω και εκεί που ήταν έτοιμη να μου φωνάξει έκατσε δίπλα μου και με πήρε αγκαλιά
Ελπίδα- Τι έπαθες ρε αγάπη μου γιατί κλαίς? Τι σου έκανε πάλι το γουρούνι ο αδερφός μου? Πάω να τον πλακώσω και έκανε να σηκωθεί αλλά την σταμάτησα
Αναστασία- κάτσε κάτω ρε ελπίδα αμέσως να πας να τον πλακώσεις είπα και γελάσαμε λίγο
Ελπίδα- πες μου τότε τι έγινε? Είπε και με ξανά πήρε αγκαλιά αλλά εγώ απομακρινθηκα για να την βλέπω καλύτερα
Αναστασία- ελπίδα με πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου και πήρε μια απόφαση. Είπα και αναστέναξα .
Ελπίδα- Τι..τι απόφαση είπε και τραβλισε λίγο από το άγχος.
Αναστασία- σκέφτηκε να πάω μαζί του στην Πάτρα για να μείνω για λίγο καιρό και η μαμα μου πιστεύει ότι αυτό είναι το καλύτερο. Είπα με μια φωνή αν και ήταν ψέμα δεν μπορούσα να της πω την αλήθεια.  Δεν μπορούσα να της πω ότι φεύγω εξαετίας του αδερφού της. Την είδα που αρχιζε να δανείζει αλλά πριν μιλήσω άρχισε να φωνάζει πάλι.
Ελπίδα- Τι εννοείς θα φύγεις ρε Αναστασία? Τόσο εύκολα τα παρατάς και φεύγεις ? Και ποιος νομίζει ότι είναι ο πατέρας σου μετά από τόσα χρόνια σε διεκδικεί? Όχι δεν γίνεται να φύγεις και εγώ τι θα κάνω χωρίς εσένα? Και άρχισε να κλαίει για τα καλά
Αναστασία- Έλα ρε ελπιδακι θα γυρίσω δεν θα φύγω για πάντα. Είπα άλλο ένα ψέμα πόσο τα μισώ αλλά δεν είχα άλλη επιλογή
Ελπίδα- και πάλι θα είναι χάλια χωρίς εσένα σε αγαπάω ρε μπαλονάκι μου είπε και με αγκαλιάσε
Αναστασία- και εγώ σ'αγαπάω ρε χαζό. Θα γυρίσω στο υπόσχομαι άλλο ένα ψέμα πφφ έλεος .
Ελπίδα- και ποτέ θα φύγεις ? Είπε ενώ με τράβηξε πιο μέσα στην αγκαλιά της.
Αναστασία- την άλλη εβδομάδα σε πέντε μέρες βασικά. Το μόνο που μένει είναι τα χαρτιά του σχολείου.
Ελπίδα -τέλεια  είπε με ειρωνικό τόνο
Τότε χτύπησε το κουδούνι σήμα ότι έπρεπε να πάμε στην τάξη μας για την πρώτη ώρα.
Ελπίδα- ο αδερφός μου το ξέρει? Με ρώτησε με απορία και απόμακρο ύφος.
Αναστασία- πάνω κάτω Ναι αλλά δεν νομίζω να τον ενδιαφέρει κιόλας θα είναι καλύτερα χωρίς εμένα θα βρει κάποιον άλλον να κοροϊδεύει για τα κιλά του .Είπα με σοβαρό ύφος . Ψιθύρισε κάτι που δεν πρόλαβα να ακούσω μιας και έφυγε κατευθείαν και έκατσε στο θρανίο γυ είχε έρθει και ο καθηγητής για την πρώτη ώρα. Άντε να περάσει και αυτή η μέρα και μαζί με αυτή άλλες πέντε θέλω να φύγω από εδώ ίσως στην Πάτρα θα είναι καλύτερα. Αναστέναξα στις σκέψεις μου και γύρισα να κοιτάξω για λίγο έξω από το παράθυρο και είδα τον Βασίλη να με κοιτάει . Καλά αυτό το παιδί δεν έχει μάθημα? Μπορεί να είναι μεγαλύτερος και να μην τον νοιάζει αλλά και πάλι. Λες να μου κάνει κάτι και με κοιτάει έτσι? Είπα και άρχισα να αγχώνομαι πάλι γύρισα από την άλλη και άρχισα να παρακολουθώ το μάθημα όσο καταλαβαίνω γιατί μην ξεχνάμε είναι μαθηματικά.
Όσο κοιτούσα στον πίνακα προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό γράφει η ελπίδα με σκουντηξε και μου έδωσε ένα χαρτάκι που με ρώταγε αν ήθελα να πάμε για καφέ και εγώ φυσικά συμφώνησα .
Αφού τελείωσε αυτή η βασανιστική μέρα περπατήσαμε στο προαύλιο για να βγούμε από το σχολείο και σε ένα παγκάκι ήταν ο Βασίλης με την παρέα του και κάτι κορίτσια τους έκαναν παρέα η μια μάλιστα είχε κάτσει στα πόδια του. Τι πουτανα σκέφτηκε και τους κοίταζε αλλά μόλις γύρισε να την κοιτάξει αυτή γύρισε από την άλλη και αναρωτήθηκε πως και δεν την έχει ενοχλήσει σήμερα περίεργο. 
Περπάτησαν μαζί με την ελπίδα σε μια πολύ ωραία καφετέρια συζητώντας περί ανέμων και υδάτων και βρήκαν ένα τραπέζι δίπλα στο παράθυρο με ωραία θέα έκατσαν και διάλεξαν αυτό που ήθελαν και όπως γελαγαν για βλακιες ξαφνικά μπαίνει στην καφετέρια αυτός που δεν ήθελε να δει .