Μου Άλλαξες Την Ζωη

Κεφάλαιο 5

Αντρέας- Γεια σου όμορφη σου είχα πει ότι θα τα ξανά πούμε είπε με στραβό πονηρό χαμογελο .
Αναστασία - φύγε Αντρέα δεν έχουμε τίποτα να πούμε τελειώσαμε εκείνη την μέρα που τόλμησες να με αγγίξεις είπα με σοβαρό τόνο και σηκώθηκα με φόρα από την καρέκλα για να τον βλέπω καλύτερα. Η ελπίδα είχε μείνει και κοίταγε τον Παύλο με μίσος στα μάτια.
Αντρέας- δεν φτάνει που πήγα να σου κάνω την χάρη να σε αγγίξει ένας άντρας μου την λες και από πάνω? Νομίζεις ότι θα γυρίσει να σε κοιτάξει κανείς έτσι όπως είσαι? Είπε και άρχισε να γελάει μαζί με τον Παύλο
Αναστασία- αν θες να ξέρεις έχει γυρίσει να με κοιτάξει κάποιος και τα έχουμε κιόλας. Είπα τόσο γρήγορα που ούτε εγώ κατάλαβα τι βλακεία έκανα η ελπίδα με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια.
Αντρέας- αα Ναι? Και πώς τον λένε τον χλεχλε ? Ρώτησε
Αναστασία- εεεε τώρα τι να του έλεγα
Βασίλης- Βασίλη τον λένε ρε . Εγώ είμαι αυτός τραβάς κάνα ζόρι με την κοπέλα μου ? Είπε ο Βασίλης με  φανερά νευριασμένη φωνή και έχουμε μείνει και εγώ και η ελπίδα να τον κοιτάμε σαν χαζοί.
Τότε έκανε κάτι που δεν περίμενα από αυτόν ήρθε και με αγκαλιάσε από την μέση όσο μπορούσε γιατί μην ξεχνιόμαστε έχουμε και κάποια κιλά.
Αντρέας- ώστε εσύ είσαι το αγόρι της μάλιστα.  Δεν περιμενα κάτι καλύτερο από εσένα γλυκιά μου μετά από εμένα είπε και μου χάιδεψε το μάγουλο. Όταν το είδε αυτό ο Βασίλης του γυάλισε το μάτι. Τον χτύπησε στο χέρι και άρχισε να νευριάζει περισσότερο μα δεν τον καταλαβαίνω γιατί κάνει έτσι?
Βασιλης- φιλαράκι δεν θα ξανά ακουμπήσεις ξανά την κοπέλα μου ούτε καν θα την κοιτάς και εσύ φιλαράκι μακριά από την αδερφή μου. Είπε απευθυνόμενος στον Παύλο.
Παύλος- γιατί ρε φίλε τι ζόρι τραβάς αφού δεν έχει αγόρι και μπορεί να γουστάρει έτσι κούκλα ? Είπε ο Παύλος και άρχισε να την πλησιάζει επικίνδυνα.  Η ελπίδα δεν ήξερε τι να κάνει τα είχε χάσει. Πήγε να μίλησε αλλά την πρόλαβε άλλος .
Αλέξης- έχει αγόρι είπε ο Αλέξης από το πουθενά και φανερά νευριασμένος και αυτός .  Τότε την έπιασε από τα μάγουλα την έφερε κοντά του και την φίλησε παθιασμένα και αφήνοντας μας όλους κάγκελο.
Καλα ρε φίλε και ξεφυτρώνουν από το πουθενά και λένε ότι τα έχουμε και μαζί τους και τώρα αυτός φιλάει την ελπίδα. Σε ποιο παράλληλο σύμπαν είμαστε ?
Η ελπίδα αντί να αντισταθεί στο φιλί τον φιλούσε με ποιο πολύ πάθος από ότι εκείνος . Μάλιστα ελπιδακι θα τα πούμε εμείς μετά . Όταν τελείωσαν όλοι μας τους κοιτούσαμε αλλά εκείνοι δεν μας έδιναν σημασία κοίταζαν ο ένας τα μάτια του άλλου λες και μπορούσαν να μιλήσουν αυτά .
Φαίνονται να είναι ερωτευμένοι και μάλιστα πολύ μα καλά από ποτέ ?
Λες να ειμαι και εγώ έτσι με τον Βασίλης? Μα καλά τι σκέφτομαι? Μάλλον θα πεινάω Ναι αυτό είναι.
Και σαν να διάβασε την σκέψη μου γύρισε και με κοίταξε χαμογελώντας στραβά και τότε κατάλαβα ότι τον κοίταζα και εγώ και γύρισα το κεφάλι μου αλλού κοκινιζοντας ελάχιστα. Δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα πέρασε που είμασταν έτσι αλλά όταν γύρισα δεν είδα τους άλλους δύο εκεί. Αλλά είδα την ελπίδα και τον Αλέξη να φιλιούνται πάλι. Χαμογέλασα με την τύχη της φίλης μου και στην σκέψη ότι θα την προσέχει κάποιος τώρα που θα φύγω εγώ. Πήγα να πάρω την τσάντα μου για να φύγω κρίμα είναι να τους το χαλάσω σκέφτηκα .
Βασιλης - Αναστασία που πας ? Με ρώτησε και με κράτησε από το χέρι μαλακά αυτή την φορά.
Αναστασία- σπίτι λέω να μην κρατάω το φανάρι. Είπα και χαχανισα κοιτώντας τους ξανά. Η ελπίδα έχει κάτσει στα πόδια του Αλέξη και κοιτάνε ο ένας τον άλλον χαμογελώντας γλυκά .
Βασιλης - θα σε πάω εγώ μπορεί να είναι ακόμα εδώ αυτοί οι χλεχλεδες είπε και σκουντηξε τον Αλέξη. Φίλε να προσέχεις την αδερφή μου θα τα πούμε σπίτι εμείς μικρή της είπε και της έκλεισε το μάτι. Πάμε μπαλονάκι μου. Αυτό τωρα γιατί το είπε Καλά δεν είμασταν ?
Αναστασία- αυτό δεν ήταν αναγκαίο  αλλά αφού μας γλυτώσατε από αυτούς μάλλον πρέπει να σου πω Ευχαριστώ είπα και τον κοίταξα που κοίταγε μπροστά με ένα στραβό χαμόγελο λέγοντας μου
Βασιλης - τίποτα όμορφη. Αλλά δεν το σχολίασα συνέχισα να περπατάω με εκείνον από δίπλα μου και τότε έκανε κίνηση να μου πιάσει το χέρι και εγώ δεν έκανα πίσω