Saat 25'i bulduğunda...*ASKIDA*

Saat 25'i Bulduğunda...

Ve zaman dönmeye başlar Aidan. 

Zaman tekrar durduğunda ne olur biliyor musun?

Tekrar burada olursun.

..

''İnsanın,ömrünün yarısını tartışmayla geçirecek kadar zamanı yoktur. Geçmişi unutup geleceğe bakmalısınız. ''

-Lincoln

 Elleri göğsümün üzerindeyken kendini ağlamamak için zor tutuyordu.

''Bundan nefret ediyorum.'' sesi öyle çatlak çıkmıştı ki! minik ellerini avuçlarımın içine alıp onları sarmaladım.

''Biliyorum.''

''Bunu bana yapmandan nefret ediyorum işte!'' dedi ve bana daha çok sarıldı. ''Sonunu bile bile tekrar olmasından nefret ediyorum.Gitme.''

sessizliği bozmamaya çalışıyordum.Çünkü onun gibi bende biliyordum.Zamanımız azdı.

''Geri Geleceğimi biliyorsun sevgilim.''

''Şimdilik.'' dedi ve boğazından bir hıçkırık daha koptu.Elimi saçlarına götürdüm ve yavaşça okşadım. Ondan her zaman uzun boylu kalacağımı bildiğim için gülümsememe engel olamadım.

''Şimdilik.'' diye tekrarladım. ''Ama yine karşılaştığımızda...yine hatırladığında...''

Gözleri benimkilerle buluştu ve kalbimin göğsümden çıkacağını zannettim.Gözlerini benden hiç ayırmadan o ince sesiyle konuşmaya çalıştı.

''ve beni bulduğunda Aidan.Beni yeniden kendine aşık edeceksin.''

sözleri her ne kadar kötü bir şeymiş gibi söylensede gülmeye devam ettim. Kulağımdaki uğultu yükselmeye başladığında duyduğundan emin olacağım şekilde yüksek sesle bağırdım.

''Saat 25'i bulduğunda! Senin için geleceğim!''

Ona başka ne diyebilirdim ki? Beni unutma mı? Yoksa beni hep sev mi? Bunlar mümkün olmayan sözlerdi. Çünkü ben burdan gittiğimde beni zaten unutacaktı. Ona bir şey söylemesi için yalvaran gözlerle bakıyordum. Ama görüşüm gitgide beyazlaştığında ve o ağlamaya başladığında duyabildiğim tek iki kelime vardı. Ve Tanrı bana yardımcı olsun o sesi asla unutmak istemiyordum.

''Her zaman.''