|[Γαμα] τρεχα μεχρι την βιβλιοθηκη οσο πιο ησυχα μπορεις.|
Ξεκιναει να τρεχει ( πιο πολυ να κανει χαλαρο τζοκινγκ αλλα τελος παντων ) προς το βαθος του σαλονιου, γυρω απ'τον καναπε. Η καμερα δεν μπορει να κανει ζουμ, οποτε τωρα βλεπω τη φιγουρα της στο βαθος του πλανου καθως πλησιαζει τη μεγαλη, ξυλινη βιβλιοθηκη που στεκεται διπλα στο--
Ουψ!
Επεσες κατω!
Μα φυσικα.
Συγχαρητηρια, Γαμα. Εισαι το μονο ατομο που ξερω που μπορει να μπουρδουκλωθει στον Α Ε Ρ Α.
Ο ηχος αλυσοπριονου μετακινειται ξανα απ'το δεξι ακουστικο μου και προσπαθω να ακουσω προσεκτικα για να καταλαβω που βρισκεται ο χαμογελαστουλης.
Συγκεντρωσου, Κεητλιν. . .
Αχα! Πρεπει να ειναι καπου ευθεια πισω μου, αλλα που;
Εχει φτασει στο σαλονι αλλα δεν φαινεται απ'την καμερα ακομα;
Οχι, αποκλειεται. Γαμωτο, πρεπει να μαθω να καταλαβαινω αυτο το συστημα με τους ηχους. Ισως να παρω πιο καλα ακουστικα; Να δανειστω απ'την Τια;
Και. . . η Γαμα ειναι ακομα στο πατωμα.
Η Γαμα δεν μπορει να σηκωθει!
Ο αστραγαλος της ποναει!
Ξεφυσαω για να ηρεμισω τα νευρα μου.
|[Γαμα] τοτε απλα συρσου μεχρι την ηλιθια βιβλιοθηκη!|
Η κλαψιαρα ξανθοψιρα με υπακουει και κουναω το κεφαλι μου καθως την παρακολουθω μεσα απ'την οθονη να προσπαθει να μπουσουλησει πανω στο χαλι.
Ποση ηταν η αθλητικοτητα της ειπαμε; 90% ;
Αφηνω μια ανασα ανακουφισης οταν ( ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ) φτανει στην τεραστια βιβλιοθηκη και κρυβεται στο πλαι της.
Ελπιζω να μην φαινεται.
Ω, ελα τωρα. Μην μου πεις οτι κλαιει παλι.
Η Γαμα φοβαται.
Χεστηκα.
Τεντωνομαι βιαστικα για να πιασω το τηλεκοντρολ απ'το τραπεζακι του σαλονιου μου και κλεινω την τηλεοραση επειδη ο ηχος της με αποσπαει απ'τον ηχο στα ακουστικα μου.
