Star Wars: "Life on Naboo" - Boek 2

3. VOLTRESS' MISSION

POV: Voltress Conbro
"Land het schip maar in de hangaar, broertje.." zeg ik en we landen het schip in de verlaten hangaar.
Het ziet er zo ontiegelijk slecht uit..
Ik loop samen met Kiro, me broertje, uit ons kleine schip. We hebben het schip een stukje voor de uitgang geplaatst zodat, als er iets gebeurt, we snel weg kunnen en niet de hele hangaar door moeten vliegen.

"We kunnen hier naar rechts, dan nog een keer naar rechts.. en dan komen we bij een grote waterval, dacht ik dan,
we moeten daar een boot pakken, maar dan moet er natuurlijk wel een boot zijn.." zeg ik tegen Kiro en we lopen naar de waterval toe.

"Wauw... wat een uitzicht.." zegt Kiro en we kijken over de rand naar beneden.
"Zeker, alleen alle gebouwen zijn begroeid met mos en lianen" zeg ik terug en hij knikt.
"Ja.. dat krijg je er van als niemand het bijhoud.. denk ik dan.. in Hoth hebben we alleen maar sneeuw.." zegt hij daarna en ik antwoord.
"Kom, we zijn hier niet voor de natuur en het uitzicht, maar om de familie van Zenith te zoeken" en we lopen weg, zoals ik al dacht, geen boot.. dan maar even omlopen.

Kiro en ik lopen de grote hoofdstraat binnen en meteen valt me al iets op.
Het lijkt alsof alles echt helemaal verlaten is, sommige huizen zijn een beetje kapot en sommige heel veel, of ik nou naar links of rechts kijk. Ook is alles, zoals we al zeiden begroeid met mos en lianen..
Ik zie nergens mensen, zelfs geen dieren. Er brand nergens ligt.. geen eens 1 lampje..
Na een tijdje lopen komen we aan bij een grote fontein in het midden van het dorp.
"We kunnen nu naar links, rechts of rechtdoor. Ik weet dat als we naar links gaan, we bij Zenith zijn huis aankomen. Als we naar rechts gaan, we bij Otah Gunga aankomen, de onderwater stad waar de Gungans leven, nouja.. leefden, denk ik.." zeg ik en ik kijk Kiro aan.
"En wat is rechtdoor dan?" Zegt hij terug en ik haal me schouders op.
Ik heb werkelijk waar geen idee.

"Misschien kunnen we eerst naar
Otah Gunga gaan, kijken of daar nog mensen zijn?" Zegt Kiro en ik schud nee. "Nee, we komen hier voor de familie van Zenith. Dat kan later nog" antwoord ik terug en hij knikt.
"Kom, hierheen" zeg ik daarna en we gaan naar links toe.
Na een tijdje lopen komen we bij het grote huis van Zenith aan, ook dat is helemaal begroeid..
"We zijn er bijna, nog een paar 100 meter!" Zeg ik en Kiro zucht. Zo ver is het ook weer niet hahah.

"Is dit het?" Vraagt Kiro en ik knik ja.
Eindelijk.. er brand wel licht, ik kan alleen niet echt naar binnen kijken, het is beslagen namelijk.
"Probeer of je de deur kunt openen" zeg ik tegen Kiro en hij probeert de deur te openen.
"Op slot" zegt hij en ik help hem mee, niet dat het echt lukt ofzo maar oke..
"Urgh.. laat maar. Aan de kant!" Zegt Kiro en ik ga een stukje maar achter. Ineens plaatst hij een kleine bom.
"Wat! Nee.. dadelijk zijn er mensen binnen jij dommerik.." zeg ik terug, hij haalt de kleine bom eraf en ik trap een paar keer tegen de deur aan. Uiteindelijk gaat hij open.
Niet helemaal heel maar uh ja.
Dat was ik niet.

Ik en Kiro lopen naar binnen, op het eerste oog zie ik onder niks.
"Doe jij onder checken? Dan ga ik wel naar boven toe. Laat me weten als je wat gevonden hebt!" Zeg ik tegen Kiro en hij loopt de woonkamer in terwijl ik de lange trap naar boven neem.
Pff.. dat hun hier elke dag op en neer kunnen lopen zeg, jezus..
Ik ben bijna boven en ik zie op de laatste trap treden een beetje bloedspetters liggen. Oh nee..
Ik pak me geweer er bij en ik loop langzaam de laatste paar treden op.
Ineens hoor ik gekraak vanaf achter komen, alleen.. er is niks hierachter..
Ik heb hier een slecht gevoel bij.. eerlijk gezegd. Naja, goed, het zal wel niks zijn geweest. Ik loop de laatste paar treden op en ik kijk om me heen.
"R-Rave? Barbe..? Britt? Is hier iemand?" Roep ik maar niemand antwoord. Ik loop naar rechts en ik zie achter de boekenkasten iets op de grond liggen, het lijkt niet echt op een lijk van een mens eerlijk gezegd.. ik loop langzaam naar de boekenkasten toe en ik richt me geweer vooruit.

"Hallo?" Roep ik en iemand antwoord.
"Volt? Heb je al iets gevonden?" Oh.. Kiro.. "Nee, jij?" Roep ik terug en Kiro antwoord. "Neeh.. zal ik komen?"
"Misschien is het beter als je onder de wacht houd. Zou er iets gebeuren.." zeg ik terug en ik duw de boekenkasten opzij.
Ik zie iemand met een masker op de grond liggen, hij heeft geen bloed, dus waarschijnlijk is hij neergeslagen ofzo.
Ehh naja, hier is niks. Dus dan maar even de linkerkant checken.

Maar voordat ik me kan omdraaien slaat iemand zijn arm om me nek.
Urgghh.. uhh..
Ik probeer te kijken wie het is meer het lukt me niet echt.
Ik geef hem een trap met me rechterbeen waardoor hij evenwicht verliest en ik me kan omdraaien en me geweer op hem te richten.
"Niet bewegen!" Schreeuw ik tegen de jongen met een mondlapje op.
"Doe dat ding weg voor je mond! Vertel op.. wie ben jij!" Schreeuw ik daarna en ik hoor Kiro de trap op rennen, maar voordat hij de kans heeft om te helpen word hij tegengehouden door een meisje met een mondlapje op.
Ze houden wel van mondkapjes hier denk ik.. maar waar kwam dat mens vandaan? Geen idee..

"Voltress..?" Zegt de jongen en hij doet zijn mondlapje af.
"Britt.. laat hem door.. ik ken hem" zegt hij daarna en ik zie wie het is.
"Rave.. je liet me schrikken.." zeg ik tegen hem en Rave antwoord.
"Het spijt me.. wat doen jullie hier?"
Pff.. ze leven nog maar.. waar is Barbe?
"Dat leggen we allemaal uit als we in het schip zijn.. waar is je moeder?" Zeg ik tegen hem en hij kijkt teleurgesteld omlaag.
"Vertel het maar in het schip, mijn vriend.." zeg ik daarna en we lopen met zijn 4e de trap af. Uit het huis, richting de hangaar.

Na een tijdje komen we aan bij het schip en we stappen in.
"Kiro, start het schip.. en zet koers naar Ihira! We moeten nog een oude vriendin ophalen.." zeg ik tegen Kiro en hij start het schip. Britt en Rave komen naast me zitten op een ijzeren bank.
"Ze is dood, niet waar?" Vraag ik aan Rave en Britt pakt zijn hand vast.
Ondertussen gaan we hyperspace in en op weg naar Ihira.

"J-ja.. ze is dood..."