His Mafia Princess

(10) Hospital

Chapter 10 #HMP
----------------------------

Sam's Pov

I opened my eyes and wandered around. This place is all white and i can't barely see a thing.

Suddenly, a bright light shined towords me and that strike my thoughts real hard.

Am I dead?

"No, this can't be..." I said but it seems that I can't hear my own voice.

I tried to speak again but nothing came out.

"I can't be dead!" I screamed but there's no voice coming out of my mouth. I can only scream on my head.......

Please let me live....

"Oh my god, thank goodness you're already awake!" Sigaw ni Xander.

Napatingin naman ako sa kesame na kasing puti ng lugar na napanaginipan ko. I know around and It seems I'm in the hospital.

I sighed with relief.

Thank God, I'm still alive.

"Xander, how long was I sleep?" I asked.

Biglang nawala ang ngiti ni Xander.

"Two day's, sam" aniya.

2 Days? 2 Days na akong tulog? Hinawakan ko naman ang tagiliran ko, Shit! Mura ko.

Maybiglang nag bukas naman ng pintuan.

"Good thing and you're already awake."

Napalingon naman ako sakanya, binantayan ba ako ng lalakeng to? Kasi kung oo, ang creepy tignan!

"Anong good thing? Hoy good thing at buhay pa ako. You owe me big time jerk." Sabi ko at inirapan siya.

Thinking of the fact na I saved him made look more stupid. Bwisit. Di ko akalain na ginawa ko yun para sa kanya. Grrr. Siguro nadala lang sa tension ng away at sa sinabi nilang andrenaline rush.

I just rolled my ayes. Tss. Walang nakikinig sa kanya.

"Whatever." Sabi ko.

Aakto na sana akong tatayo pero bigla namang sumakit ang tagiliran ko. Malalim ba ang pagsaksak sakin at ganito nalang kasakit ang idinulot nito.

"Are you okay?" Top asked at lumapit sa akin.

Umupo naman siya sa tabi ng kama at inalalayan akong umupo. Uhm okay? Is it me or biglang naging caring ang lalakeng to? I mean, kanina lang ang sungit tapos ngayon he cares headboard. Tch.

"Do you feel pain? Gusto mo tawagin ko ang doctor?" He asked.

Umiling naman ako. Siguro konying pahinga lang to magiging okay na ako.

Bigla namang siyang tumayo sa kama.

"I'll just get food to eat." Sabi niya at umalis na ng kwarto.

I find this situation weird. I mean, bakit parang inaalagaan talaga ako nitong si Top at Xander? At dahil ba sinagip ko ang buhay ni Top?

"Aish! Sumasakit lang ang ulo ko sa kakaisip ng mga bagay na yun!" Sabi ko.

"Sam, labas lang ako!" Ani ni Xander habang naka ngiti.

"Sige." Sabi ko, at agad na siyang lumabas.

Sumandal naman ako sa may head board. Kailangan ko kasi ng support dahil masakit pa ang sugat ko.

Napatingin naman ako sa kamay ko. Teka......

"Waaaaah ang bracelet ko...." Sabi ko

Nawawala kasi ito, bigay sakin ng daddy ko ang bracelet na yun! Kailangan ko mahanap yun!

Pinipilit kung tumayo, kaso may bigla namang nag bukas ng pinto at bumungad sa akin ang mukha ni Nathan na may pagalala.

"Samantha, are you okay?" Tanong niya at umupo sa tabi ko.

Tumango naman ako sakanya at ngumiti.

"Mmmm-hmmmmm. Medyo sumasakit lang ang likod ko kaya wala kanang dapat alalahanin pa." Sabi ko.

Bigla naman niyang pinitik ang ulo ko ko at ngumiti. Nu ba to, ginawa pa akong aso.

"That's good to hear. Want ice ream? I'lll buy you one." Sabi niya.

Bigla namang kuminang ang mga mata ko. Matagal na rin ata akong hindi nakakatikim. Simula nung nalipat ako sa Pendleton Academy.

"Sige ba!" Sabi ko.

"Yeah------"

"No. Stupid girl you need to eat rice not ice cream." Biglang sulpot ni Top sa harap ko dala dala ang dalawang paper bags.

I rolled my eyes. Pahamak sa buhay ang lalakeng to. Puro malas at sama lang ang dulot niya sa akin. Kainis!

"Well Samantha, I think we'll have ice cream next time. Bye." Sabi niya at tumayo na.

Tumayo naman si Nathan at tinapik si Top sa balikat. Tumango naman si Top at tuluyan ng lumabas ng kwarto si Nathan.

Ugh. And again, it's me and the devil prince alone here in the room. Bwisit.

"Do you eat rice toppings?" Tanong niya at nilapag ang paper bags sa table katabi ng kama ko.

Tumango naman ako. I hate him, Di niya ako pinakain ng Ice Cream.

"Here." Sabi niya at inabot sa akin ang pagkain.

Tinanggap ko naman to at nagsimula ng kumain.

"About last Saturday night, thank you." Sabi ni Top at sumubo ng isang kutsarang pagkain.

Napanganga naman ako. Did he just said thank you? Is that serious? The last time I heard that 2 words from his mouth was long long time ago.

"A-anong sabi mo?"

"Do I really have to repeat it?"

"Syempre!"

Bumuntong hininga naman siya.

"Tss. I said thank you."

"For saving your life?" Nakangising sabi ko.

Sarap asarin toh pramis.

"Whatever." Sabi niya.

"Hahahahahaha."

"The hell? Stop laughing."sabi niya.

Nagmake faces lang ako. Tch. Pasalamat siya at hindi ako namatay. Haist.

" Hindi mo ba nakita ang bracelet ko?" Seryoso kong tanong sa kanya.

Alam kong nakakahiya itanong yon, pero bigay sakin ng daddy ko yon mahalagang mahala sakin yon.

"Bracelet? Hindi ko nakita." Aniya.

Tumango naman ako. Baka naiwan lang don sa Labas ng Academy kung saan sila ng away. Kailangan ko nalang gawin ngayon ay mag pahinga para pag gumaling na ako ay kaya ko ng hanapin mag isa yon.

--------------------------------

Sorry ngayon lang ulit nakapag update guys🙈 thank you pala sa mga patuloy na nag babasa ng story ko thank you din sa supporta mwaaaa.😘