Eli kalem tutuğunda bir çocuğun çizdiği ilk resimlerin, bacasından duman tüten, yanından ırmaklar akan, ağaçlar içinde miniminnacık bir ev olduğunu biliyorum.
Her resimde dağların ardından pırıl pırıl bir güneş yükselir. Güneşsiz bir çocuk resmine tesadüf etmek mümkün değildir.
Güneş annedir, ışıktır, aydınlıktır, mutluluktur. Sonra ne olur o güneşe, hangi bulutlar örter onu, hangi kötülükler, hangi acılar bastırır? O, içi gün ışıklarıyla dolu çocuklar nereye gider?
Çok geçmeden karanlıktan söz eder hale gelirler. Mutlulukları çalınmış, yaşamlarına kastedilmiş çocuklar olarak sürdürürler daha sonraki yıllarını...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Büş'ün Ay'ı
Teen FictionHayatın içinden acılarımızla, tatlılarımızla ,sevgimizle, üzüntümüzle aşklarımızla, hırslarımızla, yalnızlığımızla kısacası herşeyden küçük karelerle yansıtmaya çalışacağız yazılarımızla... Unutmayın bu hayatta herşeyin bir tükenme ömrü vardır tıpkı...
