SYMPATHY FOR LOVE (COMPLETED STORY) (under RENOVATION)

18

"Stephen nakita muna ba!?"

Kinakabahan kong tanong kay Stephen..

"Hindi pa.. nilibot kuna ang labas ng ospital kahit nga ang rooftop ay pinuntahan kuna ito ngunit wala din ito duon.."

Agad sumikbo ang takot sa aking puso..

Nasan kana ba jacelyn?

Kanina pa ako umaga nag hahanap sakanya..

Pano kasi nagising ako ng umaga para sana painumin ng gamot si marcus ngunit paggising ko wala na ito..

Hindi sya naghanap dahil akala ko nasa banyo lamang ito pero nung mag aalas 8 na ng umaga ay wala parin ito at mas lalo pasyang kinabahan ng maka dalaw nalang si Stephen wala parin ang anak nyang babae kaya nagsimula nasilang maghanap..

Nagpatulong narin sila sa mga head nurse at sa mga guard..

Asan kana ba anak..

"M-ma? hindi parin puba nakikita si jacelyn?"

Tanong ni marcus na

Bakas din sa muka nito ang takot..

Agad ko itong nilapitan at niyakap..

"H-hindi anak napasarap lang ata ang kapatid mo sa paglibot dito sa ospital.. o baka n-nakatulog kung saan lang alam munaman yun antukin d-diba?"

Hindi kuman gusto nagsimula ng magsipag patakan ang mga luhang kanina kupa pinipigilan..

Ano ba! Wala nabang katapusan ang pag iyak ko?

"Hey.. mira stop crying everything it's gonna be alright.. I promise we gonna find her as soon as possible okay?"

Pampalubag loob saakin ni stephen..

At niyakap ko ito..

Hindi kuna alam kung ano ang gagawin ko nung nalaman kupanga lang na nasa ospital si Marcus halos atakihin na sya sa puso ang anak paka nyang nawawala parang ikamamatay nya ng maaga..

Ano ba ang nangyari? Okay naman kagabi ee..

Hindi kaya.. hindi kaya?

My god wag naman po sana..

Panginoon nakikiusap ako wag naman sanang mangyari yung nasa isip ko..

Hindi naman ho sya dinukot ng mga masasamang nilalang hindi ho ba..

Sumapit na ang hapon ni bakas ng anak ko ay wala man lang kami nakita..

"Let's go mira the doctor said marcus can discharged now.."

Malambing na sabi ni Stephen sakin..

Agad ko itong inilingan..

Hindi pede pano kung bumalik si jacelyn tas wala ako dito..

Anong mararamdaman ng anak ko..

"I-i c-can't Stephen what if jacelyn is coming back  here and we are not here? She's gonna be sad!"

Umiiyak kong sigaw sakanya..

Nasa labas kami ng kwarto ni Marcus medyo malayo upang di marinig ni marcus ang mga sigaw ko..

At wala akong pakeelam kung pagtinginan kami ng mga ibang tao sa ospital..

Hinatak ni Stephen ang braso ko at niyakap ako ng mahigpit dahilan ng pag iyak kopa lalo..

"Sshh nakausap kuna sila babalitaan nila tayo pag may batang bumalik diba?  Wag kanang umiyak alam naman nating parehas na matalinong bata si jacelyn ee.. kaya wag kanang umiyak ok"

Sabi nito..

Tumango nalamang ako bilang pag suko..

Si Stephen ang nag asikaso ng lahat.. kahit nga sa bill ng ospital sya ang nag bayad nakipag away pako sakanya ngunit sa huli ako parin yung natalo..

Nakatulala lang ako sa bintana ng taxi  at nagbabakasakaling makikita si jacelyn duon..

Naramdaman kong may humawak sa mga kamay ko at ng tiningnan ko ito si marcus..

Nakita ko ang pag aalala sa mga mata at lungkot..

"Ma wag kanang umiyak.. makikita rin natin si jacelyn"

Hinawakan ko ang pisngi nito at nginitian sabay halik sa noo..

Oo naniniwala akong makikita ko parin ang anak ko..

Ng makarating kami sa labas ganun nalang ang gulat ko ng makababa kami sa taxi..

Tulala akong nakatingin sa mga mata ng taong nagpakaba at nanakot sa akin ng sobra..

"Jacelyn" bulong ni marcus na ngayon ay nakatabi sa akin

Walang pag dadalawang isip na tumakbo ako sa kinaroroonan nya at agad itong niyakap ng mahigpit nagsimula nanamang tumulo ang mga luha ko..

"A-anak san ka galing? Pinag alala mo si mama akala ko kung napano kana.. wag munang uulitin yun ha nasasaktan si mama pag diko nakikita ang mga anghel ko.. anak please nakukiusap ako mangako kaha.. dimu na ulit uulitin yun ha.."

Umiiyak kong lintaya sa kanya..

Naramdaman kong umiiyak din ito

"Sorry ma"

Yun lang ang paulit ulit na sinabi ni jacelyn..

Inilingan kulamang ito at hinalikan sa pisngi

"O-okay lang anak basta mangako ka kay mama dimuna uulitin ha? Malinaw ba?"

Tumango lamang ito bilang pagsagot..
At niyakap pa ito ng mahigpit

Nasa ganun kaming pwesto ng may tumikhim sa harap ko at ganun nalang ang panlalaki ng mata ko kung sino ang nasa harap ko ngayun..

Anong ginagawa nya dito..

"Jacob?"

Bulong kong tawag sakanyang pangalan..