SYMPATHY FOR LOVE (COMPLETED STORY) (under RENOVATION)

33

"AAAAHHHHH"

Please help me....

PPLLLEEEAAASSSEEEE!!!!

"Sshhh.. hey.. hey.. sweetie it's okay.. it's me.... sshhh it's me.. jacob"

Napahinto ako sa pagkakawala sa mga bisig nito ng marinig ko ang pangalan na sinabi nya..

Hinihingal akong dahan dahang bumaling dito..

"Let's go home"

At muli..

Bumuhos nanaman ang masasagana kong luha ng makita si jacob..

"T-totoo k-ka d-diba?" May pagmamakaawa ko saking tinig..

Malungkot itong ngumiti..

Bago dahan dahang tumango..

Tyaka ako niyakap ng mahigpit..

"Jacob.. jacob.. n-natatakot a-ako.. j-jacob"

Nanginginig ang buo kong katawan.. hindi kuna alam kung ano ba ang nangyayari..

Hindi ko alam kung ano ba ang dapat gawin basta ang alam kulang nasa mga bisig nako ni jacob

"Damn" rinig kong bulong nito bago pa ako yakapin ng mahigpit..

Binaon ko ang buo kong muka sa dibdib nito at doon umiyak..

"Sir.. we can't find him"

Nagulat ako ng may bigla nalamang lumabas kung saan..

Kaya napahigpit din ang yakap ko kay jacob..

"Sshh it's okay, he's one of my servant"

Bulong nito..

Binalingan ito ni jacob at tinanguan lamang bago umalis yung lalaki..

Umalis sa pagkakayakap ko si jacob at tumitig sakin..

At doon kulang napansin na wala pala akong pang itaas..

Tanging pantalon kunalamang ang natira..

Dali dali kong tinakpan ang hinaharap ko bago nahihiyang yumuko..

Narinig ko ang pagbuntong hininga nito bago hinubad ang suot na jacket..

Isinuot nya iyon sakin bago dahan dahang tinayo..

"Can you walk?" Malambing na tanong nito..

Tipid ko itong nginitian bago tumango..

Ngumiti din ito sakin bago kami nagsimulang maglakad...

Salamat panginoon.. salamat at dimo parin ako pinabayaan..

Ilang minuto din ang nilakad namin bago namin marating ang mga kasama pa ni jacob...

Limang kotse ang nakikita ko at madaming mga naka black suit ang nakapaligid..

Bahagya silang yumuko kay jacob.. at tinanguan sila ni jacob bago nagsipaglahuan ang mga ito..

Sinakay ako ni jacob isa sa mga sasakyan doon..

Nagtaka ako ng makitang di ito sumakay..

Kaya bahagya akong dumungaw sa bintana..

Kausap nito ang isang nakaitim bago ako binalingan..

Muli malungkot nanaman ito ngumiti..

Lumapit ito saakin bago inabot ang muka ko at gawaran ng halik sa noo..

"You are safe now"

Anya nito.. at binigyan muli ako ng halik sa noo..

"Jacob umuwi na tayo" mahina kong Pagmamakaawa..

Segundo lang ng tinitigan ako nito bago dahan dahang umiling..

"Everything's s gonna be okay baby.. so trust me"

Yun lang ang huling sinabi ni jacob bago marahang tinulak ang ulo ko sa loob ng kotse..

At sunod nalamang ang alam ko ay umaandar na ang sasakyang sinasakyan namin..

Pigil luha ako buong oras habang nakatanaw sa labas habang sinisilayan ang seryosong muka ngunit may pag aalalang si jacob..

Umupo ako ng maayos at mahigpit na niyakap ang jacket na suot ko..

Tatanungin kuna sana ang katabi kong lalaki tungkol kay jacob ng..

SSSSCCCCCRRREEERRTTTTCCCCHHH

bigla nalamang bumangga kung saan at tumob ang sinasakyan namin..

Nanghihina akong gumapang palabas ng sasakyan at dahan dahang minulat ang mga mata..

At unang matanaw ang isang pares ng sapatos..

"I told you, you can never escape me"

Malamig na tono ng boses nya..

Gulat at takot akong napatili ng hinatak nito ang buhok ko pataas at walang sabe sabeng kinaladkad kung saan..

"No please.... please tama na...."

Imbis na sumagot ito sakin isang nakakatakot na ngiti lamang ang isinagot nito sakin...

How long do I need to suffer like this?