Vampire secret

Hoofdstuk 15

POV Jana

"Lena?"

"ja, ik ben het. haal me hier weg."

"zouden we wel willen, maar we zien niets. en wat doe je hier?"

"de nacht voor we naar hier gingen vertrekken kwamen ze mij ook halen,omdat Jonas mij als 2de vampier gemaakt heeft. en op het einde van de gang brand een lichtje. rechts van het lichtje is een  zaklamp."

"bedankt Lena."

ik en Stefan lopen naar het einde van de gang. we zien inderdaad een rood lampje branden. Stefan besluit om de zaklamp te nemen.

"waar is die nu? Lena zei toch rechts."

"laat mij eens."

ik begin ook te voelen. Stefan de andere kant. ik ga met mijn hele lichaam over de muur wrijven tot ik met mijn voet ergens tegen bots. ik buk me en voel dat het de zaklamp is.

"gevonden."

ik neem hem en doe het lampje aan.

"kom, laten we snel Lena bevrijden en Jonas zoeken."

we schijnen in elke cel opzoek naar Jonas. eindelijk vinden we hem.

"Jonas."

"Jana, Stefan. ik dacht dat ik jullie nooit meer ging zien."

"hoe moet dit slot nu weer open?"

"gebruik de achterkant van die zaklamp."

ik steek de achterkant van de zaklamp in het slot en draai er voorzichtig aan. ik hoor een klik in het slot. de deur gaat open en ik en Jonas omhelsen elkaar. we laten elkaar los en nu knuffelen Jonas en Stefan.

"snel, nu Lena bevrijden."

we lopen naar de eerste cel waar lena zit. we draaien het slot om en Lena stapt uit de cel. ook haar geven we allemaal een knuffel.

"laten we maken dat we hier weg zijn."

we beginnen te lopen door de gangen. we komen terug in de grote gang en lopen naar de ladder. we klimmen naar boven en beginnen door alle steegjes te rennen opzoek naar het einde. er gaat een alarm af. we beginnen nog harder te rennen, tot plots een muur voor ons staat. we willen terugkeren, maar aan de andere kant staat ook een muur.  de 2 muren langs de zijkant komen als maar dichter. nu duurt het niet lang meer of de muren pletten ons. Jonas pakt me vast bij mijn schouders.

"dit is iets wat ik altijd al wou doen."

hij komt naar voor een kust me. nu weet waarom ik hem zo graag wou redden. de muren staan nog maar 20 cm uit elkaar.

"ik hou van jou."

"ik ook van jou."

ik laat een traan. ik voel hoe de muur op mijn rug een buik duwt. ik pakt Jonas zijn hand vast. vaarwel wereld. en alles werdt zwart.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

is het nu gedaan? zijn ze nu gewoon dood?

vrijdag laatste stukje. het is dus nog niet gedaan. misschien ga ik ooit nog een vervolg schrijven.

little_reader1998 :p