" Aliyah..kunin mo ito... "
Isang box ang inabot sakin ng babae,
" A-ano to? "
" Iabot ko daw sayo, kung sakaling bumalik ka.. Aliyah, kaibigan ako ni Alexandra. Isa akong Doctor, ng malaman ko na may sakit pala sya, pinilit ko syang magpagmot. Pero, talagang ayaw nya.."
Habang kausap ko yung babae na kaibigan pala ni Alex, Di mapigil yung pag-tulo ng mga luha ko. Sa pag-uusap nammin nalaman ko kung anong naging buhay ni Alex sa 7 taon na wala ako sa tabi nya.. Mas lalo akong naging emosyonal sa mga narinig at nalaman ko mula sa kaibigan nya. matagal na palang may Blood Cancer si Alex..
Nagagalit ako sa sarili ko, Kung kailan handa na akong ipaglaban sya, tsaka pa sya nawala.. kung puwede lang ibalik ang oras, hindi ko hahayaan na maging ganito ang kahahantungan.. Mahal na mahal ko siya.. Mali man sa paningin ng iba, di ako nagsisisi na minahal ko sya..
Binuksan ko ang kahon na inabot sakin ng kaibigan ni Alex. Nakita ko ang panyo..
At yun ang panyo na inabot nya sakin nung una ko syang nakita. Lalo akong umiyak at naging emosyonal. Bigla ko naalala yung mga araw na magkasama kami. Halos bumalik lahat ng Alala .. Lalo na yung Araw na una ko syang nakilala..
Kinuha ko ang panyo, at napansin ko na may nakasulat. . .
" Aliyah, gustuhin ko man kalimutan ka, hindi ko kaya... MAHAL KITA !
mahal kita ng walang hinihinging kondisyon, Nang walang malinaw na rason...
MAHAL KITA kung sino at ano ka ngayon.. At MAMAHALIN KITA, maging huling hininga ko man ay kunin ng pagkakataon... "
... T H E E N D ...
