genç bir kız aynaya baktığında buruşukluklar gördü teninde, titreyen ellerinde. anlamıştı dün gece bir kere kan kustuğunda hayata pozitif bakabiliyorsun. o kanı kusmak çok zamanını alıyor ama, yaşın başın fark etmiyor. kız hep bir düşünceyi savunmuştu kalbinde ve beyninde. ''yaş anlamsızdır, yaşadığın şeyler büyümeni sağlar aslında.'' o kadar çok şey yaşamıştı ki acılar ve mutluluklar adına... sandı ki biraz sonra elini attığında siyah saçlarına, beyaz beyaz avuç dolusu dökülecekti. sandı ki birazdan kendi cenazesini izleyecekti, izledi de. gelen olmadı. renkli resimler siyah beyaza boyandı. hatta bazılarının kenarları yırtılmış gibiydi, sararmıştı. genç bir kız bedenine sığmadı. duş almak istedi. bedenini mi yıkadı ruhunun kirliliklerini mi, anlamadı. güneşin ışığı perdeden süzülüp halka halka vuruyordu hatta halının ve parkelerin üzerine. kahverengi odalar bulutlar sanrısını yarattı ona. karanlıklar korkutmuyordu artık onu, güneşin batması da. yaşlandığını sandı genç kız. birazdan uyuyabileceğini sandı.
