Wildest Dream

EP 두번째: The Call

Tawag

huy ano na

sasagutin mo ba yan

nilalangaw na siya kakahintay

"Hello? hello po?" Kanina pa ako nagsasalita sa cellphone. Pagkatapos bangitin pangalan ko, hindi na siya nagsalita. Baka siguro hindi niya naintindihan sinabi ko kanina.

"Ano ba problema nito?" pabulong ko sinabi at agad binaba ang phone call. Kumuha ako ng ipit dahil naiinitan na ako. Tinaas ko ang sarili kong buhok at ginawang messy-bun hairstyle dahil nakakatamad magsuklay. Umupo na ulit ako at pinagpatuloy ang pagsubo sa cereal.

Wala pang limang minuto tumawag ulit yung unknown number. Agad ko naman 'to sinagot na sobrang asar na asar. "Oo na, kilala mo na ako at hindi kita kilala, kaya please magpakilala ka kung sino ka man dahil ginugulo mo ang almusal ko." Walang tumugon.

"Atska pleaseeeee, maawa't mahabag, humanap ka ng ibang i-prank call. Don't me." ibababa ko na sana yung phone call kaso

"IVANCA CHARLOTTE TEA HOW DARE YOU TO SPEAK THAT WAY?"

Napaltan yung boses kanina. Wait mediyo nalilito ako, ang lamya kasi kanina. Ngayon naman, sinisigawan niya ako. Atska bakit parang nagiba yung boses niya.

At kung hindi ako nagkakamali, boses bata na babae yung narinig ko. Malamya na parang balahibo ng pakpak na nasa ere binangit niya ang pangalan ko. Pero ngayon iba na boses niya, galit siya.

"Excuse me po, but may I know the owner of this number..." marahan ko sinabi. Di ko naman ginusto manghinala at di ko rin naman ginusto masigawan.

"Excuse me din dear, how could you not recognized your own mother's voice?"

"Eo-eom-ma-?" sabay nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko.

"Eomma as in nanay ko? Ha-Ha-Ha-" napa-robot sarcastic laugh na lang ako. Bakit kasi may panibagong cellphone number nanay ko. Pang-walong palit na ata niya ng simcard.

"Bakit po kayo napatawag? Asa Pilipinas na po ba kayo?" hay nako kinabahan talaga ako kanina sa unknown number na iyon.

"Actually---," actually ano po?

"Actually, asa labas na ako ng bahay. Please OPEN THE GATES! NOWWWWWWW!" Muntikan ko na mabitawan ang phone ko dahil sa pagsigaw ng nanay ko. Agang-aga galit na galit.

"Opoooo, ito na po, tatayo na po ako." Dali-dali ako tumayo habang bitbit ang phone ko. Sa pagmamadali ko, natanggal yung ipit ko at lumugay ang mahabang at dark-brown na buhok ko. Di ko kita pero I got the feeling kumikintab-kintab yung mata ko.

Pero bago pa ako makarating sa gate ng bahay namin, mga apat na bundok lang naman ang kailangan ko tawirin at anim na ilog ang kailangan ko languyin. Malaki ang bahay namin pero nagiisa lang ako dahil nga, my family are galaers. Oo galaers with -ers para pak na pak.

Sa wakas nakarating narin ako ng gate! Hingal na hingal habang tinatanggal ang lock. "TELL THE GUARDS TO OPEN UP THE GATE ↗" Biglang pagbirit ko ng kanta at pagbukas ng pinto. "For the fir---"

"Hoy, ineng wala tayong guards at lalong wala tayong gate." mataray sinabi ni Eomma.

"Eomma naman, panira kayo ng mood... asa tono na ako." bigla ako nag-pout dahil panira talaga nanay ko.

We have bungalow house kung saan walang second floor. Sabi ni Eomma gusto niya na ground floor lang para di sila mahirapan sa pagakyat pag tumanda. Well, I think it's wise decision. Kahit bungalow yung bahay namin, we got modern facilities. May sariling office ang nanay ko sa loob ng bahay. Konting share lang, my family are entrepreneurs and bought their first house in very secured and environmental friendly subdivision.

At dahil ako ang ginagawang personal assistant ng nanay ko, kukunin ko na maleta niya. Pero,

may nakita akong gumalaw.

kinabahan ako bigla.

"AH!"

Author's POV

Hello guys! I am sorry for the late update. What can you say about
EP 두번째: The Call? Comments are all welcome. Thank you for reading my story.

'Til next time ~ 안녕 (annyeong/bye)