As súas maxestades verdes
abrazan ao aire verdes follas
cantan as follas ás polas das árbores
móvense nun balse de música nova
abanican ás lavandeiras de escuras cores
O paxe real, leva o babadeiro branco no pescozo
e arrastra a capa negra que cobre o seu lombo
báilaa no ar, na luz e no ventiño
chámanno Mirlo, paseriforme de vermes e insectos
é salvador de vidas daqueles que saben bicar
o manto das súas verdes maxestades
cuxas follas verdes ao aire abrazan
e cuxas polas recheas de follas, cantan
facendo música nova e, nun balse móvense
O Señor Lacaceiro do chan
recostado na túnica castaña dos seus reis
reiseñor do minguante caudal que enche a sala do trono
de terra e carcoma morta
esnaquizando o espazo de voo do seu paxe, o Mirlo
cantan as follas alalás da Terra entrementres morren as polas de soidade
saudade das maxestades cheios de bo corazón e vontade
que agardan ao forasteiro xunto co paxe e o lacaceiro
nas arcas do castelo, onde o caudal do río é levadeiro
e a espranza do baile, un balse, crescendo co aire
leva, festeiro, ao camiñante que apiques está de ver a imaxe
das súas maxestades cheias de follas
cantando e abrazando con polas e verdes
onde as lavandeiras, abanican escuras cores
