JHO'S POV
"H-huh?" tanong ko.
"Sabi ko I wont stop loving you" medyo may pagkaseryosong sabi ni Bea.
Pero is it real? Uhmm ano toh? Bat g-ganito? T-teka pati ba naman sa isip nauutal ako? Jsko naman hayy..
"Che bahala ka dyan Beatriz!"
"Uyy! Saan ka pupunta?"
"Sa kusina malamang magluluto." pagtataray ko.
"Eh bakit ang taray mo? Kaaga aga oh."
"Che! Dun ka na nga sa sala! Tawagin na lang kita kapag okay na."
"Ayy hindi! Papanuorin kita! Baka lasunin mo pa ako eh!"
"Duhh! Kahit mataray ako di ako nanlalason ng tao! Pero ikaw baka gusto mong magpalason?!" sabi ko ng hindi tumitingin sa kanya.
"Nalason na nga eh!"
"Ha?!"
"Ang slow! Sabi ko na lason na ako sayo!"
"Hoy! Ngayon parang ginagawa mo pa akong mangkukulam! Hayy Beatriz tumigil ka dyan! Dun ka na nga!"
"Fine! Sorry na! Masyadong stress si Ate Girl!"
Pumunta na sya sa sala at napailing na lang ako at naghanda na ng mga kailangan sa mga lulutuin ko. I decided na mag luto na lang ng soup dahil medyo malamig and morning pa naman.
"Uhmm what's that smell?" biglang tanong ni Beatriz at nagaact na parang may inaamoy pero diko sya sinagot.
"You still mad?" Bigla bulong nya sa akin na ikinabigla ko.
"Ayy shookt! Aray! Ihh Beatriz anong ginagawa mo?! Iihh yan tuloy!" When I saw the blood parang nanlambot ako na di ko alam iexplain.
"Ayy sorry sorry!"
"Tabi nga!" sabi ko ng naiiyak sa sobrang hapdi papunta sa sink. Paano ba naman sa pagkabigla ko yung kamay ko yung nahiwa ko imbis na yung gulay na ilalagay ko sa soup.
"Jho sorry." Malumanay na sabi ni Bea
"Oks lang Bei nothing to worry." sabi ko at tiningnan sya para mag smile sa kanya. Kinuha ko din yung panyo sa pocket ko para mapunasan yung sugat ko.
"Sorry talaga! Halika nga!" Bigla nya akong hinila papunta sa sala.
"Seat there." She commanded so sinunod ko na lang.
"Do you have an emergency kit?"
"Sa room ko. Sa may closet"
"Can I go to your room to get it?" Tumango na lang ako at di ko tinitignan yung sugat ko na naka takip sa panyo ko.
Bakit parang ang tagal ni Bea sa loob? Hmm.. macheck nga sya
"Bei?" I saw Bea looking at my pictures na nakasabit sa wall.
"Ayy s-sorry nakita ko lang pictures mo and I find them so cute kaya tinignan ko."
"Ahh.. it's okay Beatriz." Sabi ko and smiled at her.
"Uhmm tara linisin ko na yang sugat mo." sabi nya sabay kuha sa kit at lumabas na kami sa kwarto.
"Jho? Can you please remove your panyo?"
"Ahh ehh sorry!" I remove it nang hindi tinitignan diko ata kayang makita yung panyo ko na puno ng dugo.
"Grabeh ang lalim ata ng sugat mo Jho. Hanggang ngayon dumudugo."
"Ha? Talaga ba?" I looked at my cut habang nililinis nya and yes dumudugo pa nga.
"Jho are you okay? Natulala ka dyan.." sabi nya at kinukuha ang tingin ng mga mata ko para matignan. "Jho namumutla ka ah?!"
"Ha? Kaya pala medyo nahihilo ako."
"What's wrong?"
"Scared of blood." tipid kong sagot na agad naman nyang nakuha kaya agad nyang nilinis at dali dali nyang tinakpan yung sugat ko.
"Iihh Jho sorry talaga! Sana pala di ko na ginawa yun!" sabi nya habang tumatayo at naglakad ng pabalik balik.
"Uyy Beatriz! Kumalma ka nga! Okay lang ako promise! You don't have to say sorry!" Pagpapakalma ko sa kanya sabay tayo at yakap sa kanya.
"I'm so sorry Jho." sabi nya at niyakap din ako.
"It's okay Beatriz.. I'm okay.."
"Ihh nagguilty ako!"
"You don't have to Bei! Di mo sinasadya! Nukaba!"
"Ako na nga lang maglluto!"
"Marunong ka?" sarcastic na sagot ko.
"Malamang! Ang yabang mo! Grabeh ka!"
"Luhh. Kaya nga nagtatanong eh! Sorry ah diko po kase alam!"
"Oh wag ka nang magalit! Mas nakakafall!" sabi ni Bea sabay kurot sa pisngi ko.
"Che! Sige na magluto ka na dun. Maliligo lang ako."
"Okay!"
Habang naliligo ako ay iniiwasan kong mabasa yung sugat ko kaso wala eh nabasa din. Wala na akong choice kung hindi palitan yung takip na gasa. After I take a shower at magbihis ay may napansin akong note sa may side table ng bed ko.
Dear Jho,
I'm so sorry for what happened. Sana mapatawad mo ako. Di ko talaga sinasadya yun. I didn't planned that. I'm so sorry Jho!
-Beatriz
BINABASA MO ANG
Strangers became lovers
FanfictionStory ng dalawang magkaibang- makaibang tao na sa iisang school lang nagaaral and walang kahit sino sa kanila ang may alam na magku-krus ang kanilang mga landas. Madaming hadlang at problema pero magagawan nila ito ng paraan dahil sa pagtitiwala nil...