Kaybolan Benlik"TAMAMLANDI"

✴✴

Okuldaki sıkıcı bir günden sonra, sonbaharın esintisini her şekilde hissedebiliyordum. Sokakların sakin ve huzurlu olması beni her seferinde aç bırakmaya yetiyordu.

Markete doğru ilerlerken derin bir nefes alarak tempomu düşürmüştüm. Her zaman yaptığım şeylerin bana bir anlam katmasını beklerken sadece çok yorulduğumu fark ettim.Bana doğru gelen beyaz ışığa baktığımda saniyeler içerisinde bedenimin savrulduğunu hissettim.

Derin bir nefes alarak gözlerimi açtım.Yıldızlar,ne kadar da parlaklar.Sanki bir terzici tarafından gökyüzüne işlenmiş gibiler.Aniden bir acı saplandı bedenime.Her yerimi kaplayan bu acı canımı yakmaya başlıyordu ama bağıracak gücü kendimde bulamıyordum.Ağzımdan çıkan buharla birlikte üşüdüğümü fark ettim.Ne kadar hareket etmeye çalışam da olmuyor,yapamıyordum.

Nasıl bu hâle geldim? Hiçbir fikrim yoktu.

Uyku yavaşça beni kendine çekiyor, göz kapaklarım daha fazla dayanamayıp kapanıyordu.Etrafımda bir hareketlilik hissettim. Işıklar ve ayak sesleri her dakika artıyor ama olanı biteni anlayamıyordum.

Karanlığa gömülmeden önce gökyüzüne bakabilmiştim.

Yıldızlar,onlar çok parlaklar.

******

Kendime yavaş yavaş gelirken ağrıları hissetmeye başlıyordum.Gözlerimi açmayı denesemde başarılı olamamıştm.Şu anda nefes almak bile zor geliyordu.

"Kendine geliyor."

Odada duyduğum bir ses ile gözlerimi açma isteğim daha da artıyordu.Sonunda gözlerimi aralamayı başardığımda etrafa göz gezdirdim.Kurumuş olan boğazım canımı yakıyordu.Ama sonunda kısık bir sesle konuşabilmiştim.

"Neden buradayım ben?"

"Bir kaza geçirdiğiniz için buradasınız" diyen hemşireye bakmaya çalıştım.

"Ne kazası?"

Sorduğum soru üzerine gözleri büyümeye başlayan hemşire bana biraz daha yaklaştı."Adınızı hatırlıyor musunuz?

Bir şeyler mırıldanmaya çalışsamda beni anladıklarından emin değilim.Gözlerim kapanmaya başlayınca sesler fısıltıya dönüşüyordu.Gerisi zaten koca bir boşluktu.