Kaybolan Benlik"TAMAMLANDI"

2

18:20

Tüm gün yatağımın içinde canım sıkılmıştı.Elimi cama dayayıp güneşin batışını izledim.İçinde bulunduğum yalnızlık dört bir yanımı sarmaya başlamışken derin bir iç çektim.Yatağıma uzandım ve örtüyü iyice üzerime örttüm.Gözlerimi kapattıktan birkaç dakika sonra odamın kapısı gıcırtı ile açıldı ve baş ucuma gelen ayak sesleri...

Dosyamı incelediğinden sayfa hışırtılarını duyabiliyordum.Hemşire olduğunu düşündüğüm için aldırış etmedim.

Saatten gelen tik tak sesi dışında etrafı saran sessizlik beni fazlasıyla korkutuyordu.Aniden sağ tarafıma yönelen ayak sesleri bir süre sonra kesilmişti.Daha fazla dayanamadım ve gözlerimi açtığımda sırtı bana dönük birini görmüştüm.

Hemşireye benzer bir hali yoktu.Biraz daha dikkatli baktığımda bir erkek olduğunu anlamıştım.Anladım anlamasına da bir erkeğin bu saatte benim odamda ne işi vardı?

"Bir erkeğe benziyorum,öyle değil mi?"

Duyduğum sesle yutkundum.Bir şeyler gevelenirken lafımı kesti.Korkma.Sadece böyle görünmek hoşuma gidiyor." dedikten sonra bana döndü ve gülümsedi.

"Neden konuşmuyorsun?" ardı ardına sorduğu sorular nedeniyle şaşkınlığım hâlâ üzerimdeydi."Sen kimsin?" çok klasik bir soru olabilir ama o beni tanıyor,ben onu değil.

Yanıma geldiğinde vücuduna vuran ışık sayesinde yüzünde oluşan morluklar ve hasta kıyafetleri dikkatimi çekmişti. Yüzü çok tanıdık olsa da onun kim olduğunu hatırlamıyordum.

"Beni hatırlamadığını biliyorum. Adım Deniz." uzattığı sargılı elini tutmakta tereddüt etsem de adını duyduğum an içimde oluşan his çok garipti.