Kaybolan Benlik"TAMAMLANDI"

4

2 gün sonra;

Kısmen boş olan hastane koridorunda dolanmaya başladım.Asansöre binip bir alt katın tuşuna bastım.Denizin yanına gitmek bana iyi geliyordu.O alt katta ben ise üst kattaydım.

Denizin olduğu kata geldiğimde başım aniden dönmeye başladı.Duvardan destek almaya çalışırken yere düşmüştüm."Hey!İyi misin?"

Yanıma koşarak gelen kişiye baktığımda tavşan gibi hafiften iki dişi önde olan ve koca gözleriyle bana endişeyle bakan bir kızla karşılaşmıştım.Aynı yaştaydık galiba. Üzerimdeki hasta kıyafetlerinin aynısı onda da vardı.

Belli belirsiz kafamı sallayıp ayağa kalkmaya çalıştım.Görüş alanım giderek bozulurken dengede kalmam güçleşiyordu."Sakin ol ve bana tutun."dediğinde beni kaldırarak boşta duran koltuklardan birine oturtmuştu.Saçlarını karıştırıp buğulu gözlerle bana bakmaya başladı.Bir müddet kendime gelmeye çalışırken ona gülümsedim."Bana yardım ettiğin için teşekkür ederim".Dediğimde yüzünün düştüğünü fark ettim.

"iyi olduğuna emin misin? Hemşireyi çağırabilirim.kafasını kaldırıp gözlerini bana dikti."Hayır.Gerek yok iyiyim."dedim.Uzun bir süre sustu.Cevap vermeyeceğini anladığım anda konuşmaya başladı.

"Ölmek ve yok olmak istedim.Kendimi arabanın önüne atabilir ya da bileğimi jiletleye bilirdim her ne ise yapmaya karar vermişken aniden karşıma sen çıktın."Gözleri dolmaya başladı."Neden ağlıyorsun ki?Yaşamayı seçerek kendine bir şans vermiş oldun."Dediğimde göz yaşlarını temizlerken bana bakmıştı.

"Sen neyden bahsediyorsun?"

"Diyorum ki yaşamak kolay değil biliyorum ama sen intihar eden korkak insanlar gibi yaşamaktan kaçmadın.Aksine bana yardım ederek kendine bir şans verdin."Kafasının karıştığı çok belliydi."Gerçekten böyle mi düşünüyorsun?"

"Evet aynen böyle düşünüyorum.Bence bu şansı iyi değerlendir."Yüzüne kondurduğu gülümsemeyle elini uzatarak"Aslı."dedi.Uzattığı elini tutarak karşılık vermiştim."Büşra."

Onun içindeki kırık parçaları gözlerine baktığımda görüyormuşum gibi hissetim.Kantine gelerek oturmştuk.Onun burada kalma sebebi psikolojik tedavi görmesi ve sosyofobisi olmasıymış.Ama benimle konuşmaya başladığı anda iyi hissettiğini söylemişti."Peki sen neden buradasın?"

Aslı'nın sorduğu soru üzerine bir süre sessiz kaldım.Nasıl bir cevap vermem gerek bilmiyordum."Aslında ben..."

"Anlatmak istemezsen sorun yok." dedikten sonra kahvesinden bir yudum aldı."Hayır aslında nasıl anlatmam gerektiğini bilmiyorum .Sadece bir kaza geçirdim ve buraya getirildim ama kazayı hatırlamıyorum."Kafamı kaldırdığımda Aslı ile göz göze gelmiştik."Neyse durumum biraz karışık" dedim gergin ortamı dağıtmak için.

Kafama inen bir darbe ile saçlarım önüme savruldu .Şaşkınlıkla açılan gözlerimi kaldırdığımda yanımdaki sandalyeye oturan Denizi görmüştüm."Seni salak.Hasta dediğin odasında olur.Burada ne işin var?" dediğinde Hazana bir bakış attığında onu onaylar bir biçimde kafasını salladı.

"Bu tavşan kılıklı kız da kim?" diyerek Aslıya döndü.Her şeyi şaşkın bir şekilde izleyen Aslı ise Haza'nın bu sözleri üzerine utanmıştı"Hazan o tavşan değil adı Aslı." Dedim.

"Yani?"

"Yani o yeni arkadaşım."

"O nasıl oluyor?" Diyen Hazana başımızdan geçen olayları kısa bir özetle anlattım. Gülümseyerek Aslıyla tanışmışlardı .Kısa sürede birbirimize ısınmıştık.Denize baktığımda hastane kıyafetleri üzerinde değildi."Kıyafetlerine ne oldu senin?" Gözlerimi beyaz teninde gezdirirken mor olan lekelerin hala orada olduklarını gördüm.

"Taburcu oldum .Sana söyleyecektim ama odanda değildin işte."Kafamı anladığımı  belirterek salladım.

Onun gitmesini hiç istemiyordum...