BU BENİM HAYATIM #wattys2019

《 3 》

Medyada can ve ece var ^-^

____________________________________

Yürümeye devam ederken şehre yaklaştığımızı fark ettim, hatta gelmiştik.
Can'ın yanına gidip yakınından yürümeye başladım.

"Can" dedim, yorgun sesimle.

"Efendim." Dedi. Bana bakarak. Nefes alış verişlerimi düzene soktuktan sonra tekrar konuştum.

"Bak şurada park var, biraz dinlenelim mi?" Dedim. Kafasını gösterdiğim yöne doğru çevirdi. Başı ile onaylandıktan sonra cevap verdi.

"Tamam gel."  dedi ve beni kucağına aldı. Aniden beni kucağına almasına şaşırmıştım.

"C-can sen napıyosun?!" Dedim şaşkınca, dudağını yukarı kıvırdı ve cevap verdi.

"Seni taşıyorum. Yorulmuşsun belli ki." Dedi. Aslında bu doğruydu, yorgundum. Bu yüzden beni taşımasına izin verdim. Çünkü yürümekten ayaklarım çok ağrıyordu. Parkın içine girdiğimizde sadece 1-2 kişi vardı parkta. Bir bankın yanına geldiğimizde can beni yere indirdi. Hemen önümdeki banka oturdum. Can'da yanıma oturdu. Kış mevsiminde olduğumuzdan biraz üşüyordum. Can'a baktığımda pek bişey anlayamamıştım.

"Sen üşümüyormusun?" dedim aniden. Can kafasını çevirip bana baktı ve dudaklarını aralayıp cevap verdi.

"Pek değil. Sen üşüyormusun yoksa?" dedikten hemen sonra üzerindeki ceketi çıkarttı, bense ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Elinde tuttuğu ceketi bana uzattığında onu durdurdum.

"Can dur! Gerek yok ben üşümüyorum." dedim. Yalan söylemiştim ama tanımadığım birinden hem yardım isteyip hem de ceketini alıp bu soğukta üşümesine izin vermek biraz fazla olurdu. Zaten benim kabanım vardı.

"Peki. Ama üşüdüğün çok belli oluyor." dedi hafif gülümseyerek. Onun gülümsemesine ben de gülümseyerek karşılık verdim.

"Olabilir. Ama gördüğün gibi üzerimde kabanım var. Sen de üşüme fazla sende kalsın bu yüzden" dedim mahcupca cidden ondan böyle birşey istemem fazla olurdu çünkü. Yavaşca bankta bana doğru yaklaştı ve kolunu omzuma atıp

"Bu şekilde daha iyi ısınabiliriz değilmi?" dedi. 
Sesimi çıkartmadan dediği şeyin doğru olduğunu düşünmeye başladım.Kafamı omuzuna yasladım ve ısınmaya çalıştım.

"Sarılarak daha kolay ısınabiliriz." dedi. Hafifce geri çekilip suratına uzun uzun baktım.

"Cidden bunu yapmak zorundamıyız? Yoldan geçenler bizi sevgili falan sanabilir!" dedim bana garip bakışlar atarken tek kaşını kaldırıp cevap verdi,

"Bu senin için kötü birşey mi? Yanii... sevgili gibi görünmemiz." Dedi ve durdu.
Cidden çok tuhaf cevapları vardı. Sorusuna gelirsek, bu benim için kötü birşey mi? Sanırım evet. Çünkü ona karşı boşum ve iyi birşey dersem ümit vermiş olurum. Evet kesinlikle bu şekilde demeye karar verdim yani ona bu durumdan rahatsız olduğumu söylemeliyim üstelik ona güvenmiyorum da. Her ne kadar bana yardım etse de belki de asıl amacı arkadaşlık değil da başka birşeydir. Bunu bana zaman göstericek.

"Evet bu benim için kötü birşey" dedim yutkunarak. Ve devam ettim
"Çünkü daha birbirimizi tam olarak tanımıyoruz ve ben şu an sana tam anlamda güvenmiyorum bu yüzden kötü birşey. Yani beni kucağına alman sarılman bunlar oldukça tuhaf ve biraz rahatsız ediyor. "

Dedim tek nefeste. Nefesimi düzene sokmak için kendime 5 saniye kadar bi süre izin verdim. Can boşta kalan elini yavaşça geri çekerken yüzüme bakmadan