Bu șehrin en kalabalık caddesinde insanlara değmeden yürüyorum
Içimde yarım kalmıșlığın çarpık kentleșmesi
Koluna girmișim yalnızlığımın
Bașımı omzuna yaslıyorum
Güvendiğin bir dosta sarılmak gibi
Kokusunu içime çekiyorum
Nasıl kokar ki yalnızlık?
Yüzlerine bakmadan yanından geçtiğim insanlardan daha mı samimi?
Ürkek yeni sevgili hasreti ile dolanıyor, mürekkep lekeli parmakları, parmaklarıma
El ele tutușmalar yalnızlığımla
Küllüklerde kalmıș zifirli izmarit sesiyle kulağıma "ben den daha iyisini hak ediyorsun" diyor
Yokmușum gibi yapan kalabalığın,
fütursuz tavrına inat
Mutlu görünmeye çalıșan yarım ağız bir tebessüm ile "ama seni seviyorum" diyorum
Göğsümde kırık camlar batıyor ciğerime
Dudaklarımdan dökülenler düpedüz çaresiz..
Ikimiz de biliyoruz inanmayı çok istediğim bir yalan bu
Nakarat gibi dilime dolanan
Yer ile gök arası bir yerde
Sessiz, sözsüz dağılıyoruz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Histeist Șiirler
PoetryGönüllü tutsaklıktır așk Ve küflü zindan duvarlarına, kendi kanınla yazdığın mısralar... Șiir okunmaz olmuș bugünlerde Çünkü așk'a düșmeden dokunmaz bu satırlar gözlerinize... Umarım beğenirsiniz...
