Geçen gün gittiğim yere doğru yürümeye başladım.Girdiğim sokağa girdim.Taehyung oradaydı fakat bu sefer ağlamıyordu.Sokağın sonun doğru yürüyordu.Arkasından koştum.Kollarımı boynuna geçirdiğimde şahane kokusunu kokladım, içime çektim.Ani sarılmamla şaşırmış olmalıydı.Fakat hiçbir şey yapmadı.Olduğu yerde durdu.1-2 dakika orada öylece rüzgarı hissettik.Sessizlik, bulutlu ve rüzgarlı havada boşluğa girmişsiniz gibi hissettirir.İşte bu boşluğu ben bozmuştum, "Sonsuza kadar böyle kalabilirim." diyerek.
Onun tepkisi hala boşluktu.Biraz sonra yutkundu ve konuşmaya başlamaya çalıştı."Uzaklaş benden." Soğukluğu hissettim.Onu bıraktığımda yüzüme bakmaya başladı.Onu inceleyerek cevabımı verdim."Bütün olanları biliyorum Taehyung." Benim söylediğimden sonra bir şey hissetmemişti, belki sadece öyle görünmeye çalışıyordu, benim gibi.Bakışlarımızı birleştirdiğimde devam ettim.
"Baban...böyle...biri diye...kendi tercihlerini reddedemezsin.." Söylediğimden sonra gözünden bir damla yaş düşmüştü.Onu ilk defa böyle görüyordum.Beklemeden cevap verdi."Ben reddetmiyorum.Gerçekler bunlar." Ben de ağlamaya başladım.İstemsizce oluyordu her şey.Elimle gözyaşını sildim.Sildikten sonra kendi titreyen sesimle konuştum. "Taehyung, ondan korkma.O, sana zarar veremez." Bu söylediğimle bir yaş daha aktı.Daha sonra psikopatça bir kahkaha.Kendi eliyle kendi gözyaşını sildi.Gülerken konuşmaya başladı." Korkmayayım öyle mi?" Bir kahkaha daha.Kahkahanın yerini gülümseme aldığında ben de gülümsedim.O an hiç beklemediğim bir şey oldu.
O, dudaklarımızı birleştirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Student
Короткий рассказ~Texting Taekook~ Taehyung'un tek suçu soyisminin öğretmeniyle aynı olmasıydı.
