Last Promise [Bellamione]

9 ღ Ölümden Dönüş ღ

Dışarıda inanılmaz bir soğuk vardı. Yağan karı görebilmek için dışarı çıkmıştım. Arkamda iki adet narin elin bedenime yorgan gibi sarılmasını hissetmem uzun sürmemişti. Bella'mın elleriydi bunlar. Karlar ikimizin de saçlarına düşüyordu. Aynı anda üşüyor aynı anda ısınıyorduk sanki.

''Üşüyceksin'' derken ağzından buharlar çıkıyordu

''Senin kanatların altında mı?'' deyip başımı çevirdim ve buz gibi dudaklarını dudaklarımda hissettim.

''Toplantı yarın mı?'' diye sordum aramızdaki romantikliği bozma amacı gütmeyerek

''Evet'' dedi içini çekerek

Kollarından kurtulup önüme döndüm ve gözlerimizi buluşturdum. Soğuktan buz kesilen ellerini tuttum

''Karanlık Lord'un karşısına geçtiğinde benden utandığını belli eden bir yüzün olmayacak değil mi?''

Elini yanağımda gezdirdi

''Sen bana hala inanmıyor musun? Ben seni seviyorum Hermione. İnsan sevdiğinden utanır mı hiç?''

''Korkuyorum'' diye sokulur gibi ölesiye sarıldım

''Korkma. Hiçbir şeyden. Ben korurum ikimizi'' deyip güvence verircesine saçlarımı okşadı

''Hadi içeri geçelim üşüdük iyice''

El ele içeri yürüdük. Sally içeride şömineyi yakıyordu

''Hermione? Efendim''

''Bana efendim deme artık'' dedi Bella neredeyse ilk kez kibar ve nazik konuşarak

''Artık benim hizmetkarım değil arkadaşımsın.''

''Efendim siz ciddi misiniz?'' dedi gözleri parlayarak

''Efendim sıfatını kabul etmiyorum bundan sonra''

''Ben... ne diyeceğimi bilemiyorum. Size ilk defa kendimi minnettar hissediyorum''

''Eee artık ev işlerini yapmak zorunda değilsin sende bu evin bir ferdisin. Hadi elindeki işi bırak ve ne istiyorsan onu yap''

''Çok teşekkür ederim!'' diye haykırdı resmen. Az daha mutluluk göz yaşları dökecekti

''Sen burada bekle. İkimiz için bir şey getireceğim'' dedi Bella omzuma dokunarak