Bölüm 2

156 8 3
                                    

Şimdi elimde bir delil daha oluştu. Yüzünde derin bir iz bırakmıştım.Eşim kızımızın kaçırılmasını kaldıramadığı için sürekli sakinleştirici alarak uyuyordu.Bende intikam ateşi ile yanıp tutuşuyordum.Kızımı kaçıranları bir an önce bulmalıydık. Sabah ilk işim polis merkezine gitmek oldu. Durumu anlatınca polislerle birlikte parmak izi almak üzere eve geldik. işleri bitince polisleri uğurladım. Şimdi ne yapacaktım .Ah kızım ahhh.. Keşke sana inansaydım keşke seni o gece yalnız bırakmasaydım. Çok üzgünüm çok.

Ceren:

Her şey o gece cinayeti görmemle başladı. Korku içinde annemlerin odasına koştum. Ama benim onları kandırdığımı düşündüler ama olanlar gerçekti. Babamın odamdan çıkmasıyla zaten odamda olan caniler beni bayıltıp kaçırmışlar. 

Kendime geldiğimde duvarları pislikten siyahlaşmış farelerin cirit attığı bir yerdeydim. Nerede olduğumu bilmez haldeydim. Sürekli beni ilaçla uyutuyorlardı ondan kaç gündür buradayım hiç bir fikrim yok. Sadece hala zihnimde cinayet anı, o adamın yerde kanlar içinde olduğu an vardı. Yazık adam ne yaptı da bunlar böyle yapabildi. 

Sırf bu olan bitenleri polislere anlatmayayım diye beni de kaçırıp ellerinde tutuyorlardı. Bu daha ne kadar sürecek bilmiyorum ama daha fazla burada durursam aklımı kaybedeceğim. O gece beni bulabilsinler diye telefonumu odamda sakladım. Umarım çektiğim fotoğrafı bulabilirler. 

Babamı annemi çok özledim. Onlar ne haldedir beni arıyorlar mı acaba merak ediyorlar mı? Kapıdan kilit sesi gelince uyku numarası yaptım. Adamları yakından görmek yada isimlerini öğrenmek istiyordum. Ama yüzlerine maske takmadan yanıma gelmiyorlardı. Biri yemeğimi koyup diğeri de bana gelip iğne yapmıştı. Yine uykuya dalacaktım..

Kendime geldiğimde uğultulu sesler geliyordu biri sürekli bağırıyordu ama sesler net gelmediği için ne dediğini anlayamıyordum. Burası büyük bir yer olmalı yankılanan seslerden bunu anlayabiliyordum.  Beni de farketsinler  diye kapıya tekme atıp avazım çıktığı kadar  bağırdım ama nafile kimse farketmiyordu. En son kapının altından sis geldiğini gördüm sonrası yine karanlık.. 

Baba:

Polisler gittikten sonra dışarı çıktım biraz dolanıp evin eksiklerini alıp geri döndüğümde saat gece yarısına geliyordu.Evde durmak istemiyordum çünkü kızımın kaçırılması çok ağır gelmişti. Yine uykunun tutmadığı gecelerden biriydi. Biraz hava almak için bahçeye çıktım.En son hatırladığım başımda büyük bir ağrıydı...

.

.

Beğenilerinizi Ve Yorumlarınızı Bekliyorum.


Şeytani PlanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin