Engel

Araf Kılıç

"Sessizliğim ne fırtınalara şahit"

Pencereme vuran sonbahar yağmuru şiddetini artıra artıra camıma vuruyordu bu gece de diğer gecelerden farksız sabahlamıştım. Kahverengi tonlarından daha açık saçlarım birbirine karışmış dudaklarım kurumuş koyu yeşil gözlerime yorgunluk altlarına şişlikler vurmuştu alışmıştım artık bu halime ben buydum aciz bir adam,ben Araf kılıç.

Kahvaltı yapmadan evden çıktım daha çok erkendi kimseler uyanmamış araba sesleri yok herkes evinde köşesinde bir mutlu bir mutsuz iken ben süratle arabamı sürüyordum.
Uçurum kenarına geldiğimde durdurdum arabamı,yavaş hareketlerle indim ve yürümeye başladım burayı seviyordum ikinci evimdi sanki yalnızlığımı paylaştığım bir arkadaşım ben buyum işte uçurumun kenarı birisi yaklaşmaya korkar yanımdan geçer bir diğeri benimle birlikte ölür.

"Nedeeeeeeennnn böyleyim lanet olsun nedeeeeeeen bıktım ben bu benden sıkıldım kendimden kendimle konuşmakta bıktım düzelmek istiyorum"

Çığlıklarımı atarken bir tek kendimi duymam tekrar beni yere düşürdü işkenceden başka birşey değildi yaptığım kendime eziyet etmekten başka bir durum yoktu ben neden mi böyleyim çünkü ben hastayım hayatımı mahveden bir psikolojik rahatsızlık seçili mutizm yani kimseyle konuşmama,konuşamıyorum dudaklarım kilitli ve ben sadece gözlerimle hareket ediyorum kafamı sallamaktan ibaret. Kaç kere ölmek istedim kaç kere intihara sürüklendim bilmiyorum ama hayatım sonuna kadar böyle devam edecekse bırakında öleyim Araf Kılıç ölsün!

Yavaş yavaş uçuruma yaklaşıyordum ayağımın altındaki taşlar birer birer yuvarlanırken,gözlerimden akan yaşlar birer birer intihar ederken ben uçmayı denedim ve herşey bu nokta da başladı Araf Kılıç yaşayacak mıydı?

Arkamdan beni tutan sıkı kollar engellemişti özgürlüğümü yüzümü ona çevirdiğimde Serkan Abiyi görmemle irkilsemde şaşırmadım ben hiçbir zaman yalnız kalamazdım bundan bir kaç dakika önce olan intihar olaylarımdan başıma birçok kez geldiği için artık ailem koruma tutmuşlardı işte buydum ben ölmeyi isteyecek kadar aciz ama ölemeyecek kadar korkak

Ama inanıyordum bende bir gün gökteki yıldızlardan bir tanesi olacaktım🌌