Crystals

5.

«αγόρι μου..η θεία Εύη είμαι.»

Χαμογέλασα όσο πιο πειστικά μπορούσα, δεν είχα όρεξη να μιλήσω σε κανένα αυτή τη στιγμή,το μόνο που χρειαζόμουν ήταν ακουστικά με full μουσική,και κλάμα, πολύ κλάμα.

«Θεία» προσπάθησα να της δείξω πόσο έκπληκτος ήμουν, αλλά μάλλον απέτυχα και σε αυτό.

«Αγόρι μου,τι έχεις; γιατί είναι πρισμένα τα μάτια σου;

«Τίποτα απλώς άκουγα ένα συγκινητικό τραγούδι» είπα ψέματα καθώς άφησα το κινητό στην άκρη και την αγκάλιασα.

«Είμαι σίγουρη ότι δεν ευθύνονται εκεί τα δάκρυα σου» επέμενε. Πω άσε μας και εσύ, άλλη όρεξη δεν είχαμε.

«Τσου» απάντησα και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού μου.

«Θα μιλήσουμε και λίγο με την γιαγιά σου και τον παππού σου και θα φύγουμε. »

«Εντάξει.»

«Δεν θα έρθεις μαζί μας μέσα;

«Συγγνώμη, έχω πολύ διάβασμα»

«εντάξει γλυκιέ μου.. καλό διάβασμα»είπε και άφησε ένα απαλό φιλί στο προσκεφάλι μου ενώ αμέσως έκλεισε την πόρτα πίσω της.

Πήρα μία βαθιά ανάσα,έβαλα τα ακουστικά μου και ξεκίνησα να ακούω μελαγχολικά τραγούδια,ξεκινώντας από το wet road(link πάνω)

Πλευρά Χλόης

«Χλόη κάνε τα μαθήματα σου,έλεος! Όλη την μέρα κάθεσαι και μετά απαιτείς και καλούς βαθμούς, κακομαθημένο»

«το ότι είσαι μητέρα μου δεν σου επιτρέπει να μου μιλάς τόσο άσχημα.» αντιμίλησα και την είδα να ξαφνιάζεται.

«Σκάσε μαλακισμένο! Ο,τι θέλω θα κάνω και θα λέω!» φώναξε και παράλληλα πέταξε κάτω ένα γυάλινο ποτήρι όπου όπως ήταν φυσικό, έγινε χίλια κομματάκια που σκορπίστηκαν στον κλειστοφοβικό χώρο του σαλονιού.

«Μάζεψε τα τώρα» φώναξε ξανά και κούνησα το κεφάλι μου θετικά, φοβισμένη ενώ πήρα τη σκούπα για να τα μαζέψω.

Έφυγε από το σαλόνι εκνευρισμένη και πήγε στο μπάνιο, από εκεί και πέρα δεν με ενδιαφέρει τι κάνει.

Δεν πάει να ψωφήσει καλύτερα;

Αφού τελείωσα το σκούπισμα ανέβηκα στο δωμάτιο μου για να διαβάσω μερικές σημειώσεις που είχα κάνει για το διαγώνισμα της ιστορίας. Αφού τελείωσα, έκανα μία βόλτα στη πλατεία της πόλης μόνη, φορώντας γυαλιά και καπέλο,για να μην με αναγνωρίσουν.

Σταμάτησα έξω από ένα θέατρο όπου στον τοίχο του κολλημένη βρίσκονταν μία αφίσα.

"αναζητούνται ηθοποιοί ηλικίας 16-22 για πρωταγωνιστικό ρόλο."

Μπήκα απευθείας μέσα και κοίταξα ολόγυρα το χώρο,δεν είχα ξανά μπει σε αυτό το θέατρο.

«Εμ γειά σας ενδιαφέρομαι για το ρόλο που γράφει η αφίσα.» είπα στην κύρια που βρίσκονταν στη γωνία.

« ναι φυσικά ελάτε αύριο στις 5 το απόγευμα για audition. Το ονόμα σας και το τηλέφωνο παρακαλώ;»

«Χλόη Κρυστάλλη ,69*******»

«να είστε καλά! Θα σας δούμε αύριο.»

«Ευχαριστώ πολύ, γειά σας.»

Βγήκα από τον τεράστιο χώρο. Πήρα μία βαθιά ανάσα και αμέσως χτύπησε το κινητό μου. Το σήκωσα σε χρόνο dt.

«Χλόη ο Ιάκωβος είμαι. Μπες στο insta story μου.»

«Ναι..»

Με γρήγορες κινήσεις μπήκα στο insta story του και είδα ότι είχε ανεβάσει το τραγούδι του Solmeister. "Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού" επιπλέον πάνω στην εικόνα έγραφε "το αφιερώνω στη χλόη που τόσο αγαπώ"

«ευχαριστώ που χάρη σε σένα γνώρισα τον Sol ,και μπήκα στον κόσμο των τραγουδιών. Θα στο χρωστάω,όπως και αλλά πολλά.» είπε και αμέσως η κλήση τερματίστηκε.

Άρχισε να βρέχει,καθώς εγώ είχα εξεπλάγην με αυτή του τη κίνηση.

Τα μάτια μου σκάναραν τον κόσμο που έτρεχε πάνω κάτω στη πλατεία για να μην βραχεί.

Σήμερα κατάφερα κάτι.

•Τελικά δεν άργησε τόσο το κεφάλαιο, αλλά είναι ολίγον βαρετό. Έχω κάποιες ανατροπές στο μυαλό μου αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα γραφτούν σύντομα.

•Μείνετε μαζί μου, γιατί ακόμη δεν έχετε δει τίποτα,και είναι κρίμα να αποχωριστείτε από τώρα την ιστορία μου.

•Σας φιλώ.

💜💜