«δεν θα πας σχολείο;» άκουσα την μητέρα μου να ρωτάει σιγανά, παίρνοντας την τούφα που εμπόδιζε το βλέμμα μου, στην άκρη.
«μαμα δεν έχω δύναμη, άσε με να κοιμηθώ»
«καλά αγάπη μου»είπε απλά ενώ μου έδωσε ένα φιλί στο προσκεφάλι.
«Σε αγαπώ πολύ» αναφώνησε ενώ έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Και εγώ μαμά,και εγώ.
Ανεξαρτήτως αν μπορώ να στο δείξω ή όχι, ανεξαρτήτως αν δεν μπορώ να σε κάνω να νιώσεις υπερήφανη για μένα, ανεξαρτήτως που θεωρούμαι ντροπή από ολόκληρη τη γειτονιά..
Συγγνώμη μαμά.
Ξεφύσηξα καθώς έκλεισα τα μάτια μου.
###
«Θες να πάμε για καφέ;» με ρώτησε ο Αγάπιος καθώς προχωράγαμε προς το σπίτι μου, αφότου τον πήρα από την προπόνηση του στο kick boxing.
Ο Αγάπιος είναι ο καλύτερος μου φίλος, δίπλα μου στα εύκολα και στα δύσκολα,ο μοναδικός που μου έχει απομείνει εκτός του Ιάκωβου..
«Δεν ξέρω,δεν έχω και πολλή όρεξη,προτιμούσα να κάτσουμε σπίτι» αναφώνησα κοιτώντας τον, όσο πιο χαλαρή μπορούσα.
«Χλόη, μήπως μου κρύβεις κάτι;» με ρώτησε καθώς σταμάτησε απότομα, ενώ το χέρι του χάιδεψε το μάγουλο μου.
«Σαν τι να σου κρύβω καλέ;» ρώτησα σχεδόν πειστικά, προσπαθώντας να του κρύψω αλήθεια.
«Κάτι έχεις»
'Τα κάστανα μάτια κάνουν τα πιο καλά ξεγελάσματα' ακούστηκε το κινητό μου να χτυπάει,και ευχαρίστησα το Θεό από μέσα μου.
«Παρακαλώ»
«Χλόη,ο Ιάκωβος είμα»
Κοίταξα κάτω αμήχανα, ενώ ο Αγάπιος περίμενε δίπλα μου.
«Πες μου ο,τι θέλεις να μου μιλήσεις ξεκάθαρα επιτέλους» είπα λιγάκι φωναχτά,και ο Αγάπιος αμέσως γύρισε κοιτώντας με εξεταστικά.
Άντε γαμήσου και εσύ.
«Ναι, θα έρθεις αύριο στο σχολείο;»
«Ναι.» απάντησα μονολεκτικά.
«Δεύτερο διάλειμμα,θα έρθω να σε πάρω από την τάξη.»
«Okay, πρέπει να κλείσω τώρα»
«Φιλιά, Χλόη μου.» είπε και αμέσως το μπιμπ ακούστηκε.
ESTÁS LEYENDO
Crystals
Novela JuvenilΕμπνευσμένο από τον Solmeister, με δικιές μου πινελιές. #3 στην αυτοκτονία #CKND
