Off Limits||SaiDa

Chapter 11

Minatozaki Irene's PoV

Holding Sana's hand right now, cryin' and trying to be strong waiting for her to wake up.

9 days she is still not responding. She's stable but she never once awake.

It's breaking my heart. It feels like losing her slowly.

I'm blaming myself for what happened.

Maybe if di ko siya tinawag at pinasama sa misyon na yun nananahimik sana siya.

The gun man is dead. He died because of Sana's shots. I got shock and I never expected the we already found one of the reason why my father died.

Sana is eager to find the murderers of our parents and I can see the madness everytime that we're talking about it.

"Wake up, I'm pleading you. Please don't leave so soon, saeng. I can't forgive myself if I lost you." ilang beses ko ng sinabi, iniyak kase natatakot ako sa posibilidad na mawala siya.

She's the future of what I've done, she will continue the legacy of our family and she's my only wealth.

Kahit na lagi ko siyang hinahayaan at dinededma sa mga gusto niya, hindi maitatago ang pagmamahal ko sa kapatid ko.

She used to make me soft kahit na alam ng lahat na matigas ako.

Si Sana ang buhay ko bukod kay Seulgi. Si Sana ang dahilan kung bakit nagpapatuloy ako.

Maybe after this tatanungin ko siya kung gusto na niyang magcut ng current mission niya, I will try na ipakiusap na ito ang huling misyon niya.

And after that ipapadala ko na siya sa Japan, hindi ko na siya hahayaang maging Highest Ranking Agent at pabibilisin ko ang sistema para magcommander in chief na siya para di na siya mag expose sa fielding.

Ayoko ng isugal pa siya, ngayong alam kong magiging komplikado't siya ang nakapatay sa most wanted person sa China.

Maraming magtatangkang patayin siya once na kumalat kung sino ang nakapatay sa suspect.

Since the public has no idea that Agencies are existing pinalabas na lang na pulis ang nakapatay.

Ganyan naman lagi, di kami pwedeng mabunyag.

Kapag malinis at mabilis ang clearing operations expect that agents are the reason inside.

Binibigay sa amin ang mga hard missions sa mundo, mga mahihirap na madaling lusutan.

We are 10x trained to a normal police, wala kaming konsensya kapag kriminal ka.

My parents are born to be like that, Sana and I too. Nananalaytay sa mga dugo namin ang hustisya.

Lumaki kaming hindi ang sariling buhay namin ang pinoprotektahan.

Di kami pwedeng maging attach sa mga subjects namin. Kakambal ng propesyon namin ang kamatayan, kaya kapag ang subject mo ay na-attach sayo dawit na siya sa kamatayan ng buhay mo.

It's not a rule to be attach nor inlove to your subject but you must know how it could be complicated if you risk the choice.

That's why I use to pull out an agent to a mission if they felt something more than civilize feels to their subjects.

Nadala narin naman kase ako kay Joy, well if you know her. She's my first Class A agent na nakagawa ng pagkakamali. And it was happened 3 years ago.

Her subject Kim Yeri almost died. Joy had killed many mafias and one of them is one of the highest position but by that time may main mission si Joy yun ang manatili sa tabi ni Yeri habang nag aaral siya sa isang university.

Naging malapit sila na hinayaan ko sa pag aakalang ayos lang pero ang hindi alam ni Joy nakilala na ng mafias ang identity niya. At dahil sa pag usbong ng pagmamahal ni Yeri kay Joy, minanmanan sila hanggang si Yeri ang naging panlaban at naging kahinaan ni Joy.

Joy was cornered by the mafias and they used Yeri as a bait. They want Joy in their hands kaya ginipit siya using Yeri. Naging komplikado ang lahat, my Class A Troupe and Top Ranking Squad are forced to made a plan. Dahil sa isang pagkakamali nagulantang ang agency.

After the incident, inilayo ko si Joy at iniwasang maipadala siya sa Korea. Pinagbawalan narin siyang palapitin sa mga Kim that's why until now Joy is single and I'm not allowing anyone to be inlove or attach to their subjects.

I don't want that to be happened again. Hindi alam ni Sana ang pangyayaring yun, she was in Thailand that time at hindi pa siya leader ng team niya kaya di ko na siya pinasama noon.

Binabalaan at binilinan ko na si Nayeon kase palagay ko nahuhulog siya sa subject niya. Hindi pahihintulutan yun at kapag nagpatuloy ako mismo ang magpupull out sa kanya sa misyon.

I'm willing to pull out an agent na nagbabadyang umulit sa crisis noon kahit si Sana wala akong palulusutin.

But now in my mind, all I want is to see Sana's awake.

Come on, Sana. Wag paimportante, you have the mission to finish.

Minatozaki Sana's PoV

Ang bigat ng katawan ko, ramdam ko yung panghihinang nagiging pagod.

Hindi ko maalala ang huling nangyari, di ako makadilat sa bigat ng talukap ko.

Ano bang nangyayare? Naririnig ko rin si Unnie na nagsasalita at naiyak.

Patay na ba ko? It can't be. Imposible.

I just slowly tried to clench my fist, trying to move and to wake up.

"Sana, do you hear me? Andito ako." dinig kong sabi ni Irene unnie.

I heard her crying and it's painful for me na marinig siya umiiyak.

Kaya buong lakas at pagmumulit akong dumilat.

Nasilaw ako sa liwanag ng kwarto, nag adjust ako ng paningin ko para makakita ng maayos.

"Sana.." hinawakan ni unnie yung kamay ko. "Sa wakas nagising kana." she cried.

"What happened?" tanong ko.

"You're in a long unconcious situation. 1 week ka ng walang malay." naiiyak nanaman si unnie, it's been a long time since huli ko siyang nakita na umiyak ng ganyan.

"Bakit? Antagal ko ng wala sa current mission ko. Pwede na ba kong bumalik?" tanong ko pa.

"Hindi na muna. Isa pa kung ayaw mo ng bumalik dun ayos lang sa akin." sabi niya.

"No, no unnie. Tatapusin ko yung misyon na yun." agad kong tanggi. Ayoko pa, dalawang linggo na akong wala tas hindi na ko babalik? Hindi pwede. Hindi ko na yatang malayo kay Dahyun.

"Okay, take rest. Next week kana bumalik sa Korea." saad niya, so nasa China pa pala kame.

"Hindi ba pwedeng bukas na?" nagmamadaling sabi ko.

"Hindi, kailangan mong manatili dito. Malalim ang sugat mo, hindi mo pa kaya." awat ni unnie.

"But..." hindi ko natapos ang sasabihin ko ng tignan niya ko with her cold stare.

"Makinig ka sa akin. Not as your sister but as your Director. Wag kang gagawa ng bagay na ayaw ko, lalo na ang ikapapahamak mo. Missions are made to protect a subject not to end your life with these shits." seryosong sabi niya bago lumabas ng kwarto ko.

Napaisip ako, sobra ba yung pag aalala niya?

Hindi ba niya alam na yung taong nilagutan ko ng hininga ay isa sa nagpapatay sa Dad namin?

I'm bit worried, bakit sa tono ng pananalita ni unnie gusto na niya akong i-pull out sa mission ko.

Ayokong mawala yung misyon na 'to sa akin. Not so fast kase hindi ko yata kayang mapalayo na sa subject ko.

Life is too short and I'm not yet ready to leave Dahyun knowing that I'm not even sure if we could see each other again in the future.

~~~