Adrian's POV
After almost 25 hours flight. Nakarating na ako ng pinas. Yes, somehow i miss this country. Iginala ko ang paningin. Asan na kaya si mommy? And i saw a beautiful woman waving her hand. It's mommy! But wait who is this woman beside her? Oh maybe her secretary. Di na ako nag aksaya ng oras i walk towards them and gave my mom a warm hug. "I miss you so much anak!" Mom said nung kumalas ako sa pag kakayakap.sa kanya. "Anak, sorry if you're dad is not here, gusto sana nya na kasama sya pag sundo sayo but he has an urgent meeting with our investors" it's okay mommy, i understand. Sanay na ako jan. Pagkatapos noon ay dumeretso na kami sa sasakyan. Habang nasa biyahe kami ay naala ko na may kasama pala kami na babae, actually di ko pa sya kilala. "Mom, is this you're new secretary?" I ask mom while lookin at her. Well, she is beautiful simple yet, suffisticated at smart looking. "No,adrian she is amelia rafael. She's internal and compliance auditor to our firm." There was nothing special to her.
After few hours naka dating na rin kami ng bahay. Walang pinag bago, just like nung umalis ako. Actually na miss ko rin naman itong bahay. Especially my mom and aling rossy. She was my nanny when i was a kid. Dumirestso agad ako sa kwarto ko, and to my surpise hindi pa rin pinabago ni mommy ang pag kakaayos nito siguro pina maintain lang nya ang pag papalinis dito. Humiga ako sa kama ko, dahil simula ng biyahe ko ngayon lang ako nakaramdam ng pagod. Habang nakahiga inilibot ko ang paningin ko. Napatingin ako isang corner ng puro pictures. Nakita ko yung picture namin ni Anna, Anna was my first love, she was my first girlfriend. Sa kanya ko na naransan maging masaya. At sa kanya ko rin narasan yung masaktan ng sobra yung tipong gugustuhin mo nang wag huminga sa sobrang sakit na nararamdaman mo. Almost 3 years rin na naging kami, and sa 3 years na yun sya lang ang minahal ko sya lang ang pina alayan ko ng puso ko. Pero in the end nagawa pa rin nya akong saktan. Niloko nya ako, 3 years na kami while 1 year na pala sya nakikipag kita sa ex boyfriend nya, i can't contain the pain in my heart nung nalaman ko na hindi lang pala ako ang lalake sa buhay nya. That moment na nakita sya kahalikan yung sira ulo nyang ex. Parang tumigil ang mundo ko, that day i was planning to surprise her kaya pumunta ako sa hospital kung saan sya nga wowork. Pero ako pala ang masosopresa sa nakita. Napapikit ako kasi kahit 5 years na naala ko pa rin lahat. Like it was just like yesterday. Naka tulog ako ng hindi nag papalit ng damit dala na rin siguro ng sobrang pagod ko sa biyahe ko.
Nagising lang ako ng biglang sumakit ang tiyan ko, naalala ko hindi na pala ako nag dinner pag uwi ko kanina. So i decide to go down and find some food, saka mag shoshower na rin ako para maka pag palit ng damit. I was in the dinning area ng makita ko si dad. Kukuha yata ng tubig. "Adrian, how was you're trip going back here? Pasensya kana anak kung di kita na sundo, i had to go for an urgent meeting with our new investor." I just smile and told him that it was okay and about my flight it was just fine. Bago pa ako mag salita ay muling nag salita si daddy. "Next week isasama na kita sa company para ma observe mo ang company natin but, don't worry meron naman tutulong sayo na para ma laman mo ang ginagawa sa auditing firm natin. Si Miss Rafael na ang mag tratrain sayo she is one of the asset of our firm." I just nod, since wala na akong magagawa kasi nasabi na rin ni dad. Pero i will do my best para makabalik ako sa italy, i will show to dad na hindi ako ang kailangan nya sa firm. Cause that's not what i want to do i want art. Art and music is my life. Not accounting, maybe noon napilit nya ko na i gave up ko ang gusto ko na profession but not this time.
