Αγγλία 1640 Ο γοητευτικός Κάιντεν, ορφανός από γονείς και μεγαλωμένος σε ένα χωριό Κυνηγών Μαγισσών, μαθαίνει να μισεί τις μάγισσες και μοναδικός σκοπός του είναι η θανάτωσή τους.
Η πανέμορφη Οριάνα ζει σε ένα μικρό χωριό μαγισσών έπειτα από ένα τρ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ο Φλιν περίμενε με τη πλάτη του στηριγμένη στον κορμό ενός ψηλού, γέρικου δέντρου στο άλσος πέρα από το φρούριο. Ο Κάιντεν προσπάθησε να τον κάνει να νιώσει αυτοπεποίθηση, αλλά όλη του η προσπάθεια χάθηκε όταν την είδε να κατευθύνεται προς το μέρος του. Πέρασε τα δάχτυλα μέσα από τα κοκκινωπά μαλλιά του για να τα στρώσει καλύτερα, και άρχισε να μασά τα νύχια του για να πνίξει την νευρικότητα που ένιωθε. Ήταν πανέμορφη. Τα ανοιχτόξανθα μαλλιά της έπεφταν ελεύθερα στους ώμους της και του φάνηκε ότι το πρόσωπό της έλαμψε για μια στιγμή όταν συνάντησε τα μάτια του.
«Μύρνα», ξερόβηξε εκείνος χαμογελώντας σφιγμένα
«Φλίν!» αναφώνησε η κοπέλα και χαμογέλασε πλατιά. «Βλέπω ότι έφερες και τον φίλο σου μαζί!» παρατήρησε.
Εκείνος μόνο τότε συνειδητοποίησε ότι ο Κάιντεν στεκόταν ακόμη δίπλα του με ένα στραβό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Τον σκούντηξε βιαστικά.
«Ε, ναι, ο Κάι έφευγε τώρα», είπε αμήχανα.
«Ω ώστε αυτός είναι ο περίφημος Κάιντεν!» μουρμούρισε η Μύρνα. «Χαίρομαι που σε γνωρίζω επιτέλους!»
Ο καστανόξανθος κυνηγός έβγαλε μια πονεμένη κραυγή και χαμογέλασε μηχανικά στην κοπέλα. «Θα το πληρώσεις αυτό όταν γυρίσεις κοκκινομούρη!» του ψιθύρισε μέσα από τα δόντια. «Ε, ναι, και εγώ χάρηκα! Τι εννοείς επιτέλους;» ρώτησε παραξενεμένος.
«Φήμες λένε πως είσαι ο καλύτερος κυνηγός μαγισσών!» απάντησε εκείνη και τον κάρφωσε με το βλέμμα της. «Δεν θα σου είναι και πολύ δύσκολο να σκοτώνεις αθώες γυναίκες»
Η αυτάρεσκη έκφραση που σχηματίστηκε στο πρόσωπό του εξαφανίστηκε στις τελευταίες της λέξεις. «Αθώες; Τι εννοείς αθώες; Εκείνες σκότωσαν αθώους, μικρά παιδιά». Αν μπορούσε, θα την είχε δολοφονήσει με το βλέμμα του.
«Κάι, σε παρακαλώ σταμάτα. Δεν συμμερίζονται όλοι τις ίδιες απόψεις. Σε παρακαλώ». Ο Φλιν του έριξε ένα απολογητικό βλέμμα, γνωρίζοντας πως για να ηρεμήσουν τα πνεύματα έπρεπε να τον διώξει. Ο Κάιντεν βύθισε το γκριζογάλανο βλέμμα του στο δικό του και έγνεψε σφίγγοντας τα χείλη του.
