Sol omzumu ikide bir çarptığım masa lambasının loş ışığı gözlerimi ağrıtmıştı. Karanlık demeye yakın; dağınık, küçücük bir odada ; saatlerce, varlığı dedemden bile eski olan sandalyenin üzerinde hareketsizce oturuyordum. Masa lambasıyla sessiz savaşımız sürüyordu. Bu savaşı bitirmek adına pek de sessiz olmayan bir hamle yaptım, ve masa lambasını elimle devirdim. İçimde verdiğim milyonlarca savaştan birinden daha galip çıkmıştım. Bu galibiyet uzun sürer miydi, yada günün birinde bir gün mağlup olur muydum? Bilmiyordum. Her an yere yalpalanacak bedenimi son bir güç kaldırıp, karşıdaki eski koltuğa götürdüm. Kendimi koltuğa bırakır bırakmaz bir toz bulutu yukarıya yükseldi, ve yıllanmış küf kokusu burun deliklerimi talan etti.
Ben Aras Demirgan, soylu bir aileden gelen, ultra lüks bir yaşama sahip olan, çoğu insanın yerine geçmek istediği sayılı kişilerden biri. Sessizce sırıtmaya başladım. Bugün viskiyi fazla kaçırıp, ilk bulduğu harabeye giren o soylu adam bendim. Ne soy ama ! Ne geldiyse o soydan gelmemiş miydi bana? Onların istediği okula gitmiş, onların istediği doktorayı okumuş, onların istediği mesleği seçmiş, onların istediği şirketin başına geçmiştim. Şimdi de onların istediği kişiyle nişanlanmıştım ve evlenecektim. Aklıma nişanlım olan şıllık geldiğinde alayla sırıttım, sırf soylu bir aileden geliyor diye, kim bilir kaç adamla yatıp kalkmış, parfüm kokusu yedi mil öteden sezilen, dip boyası saç uçlarına kadar inmiş, makyajdan suratı iki seneye kalmaz babaannemin kıçına benzeyecek bir kadın.
Onu sevmiyordum, ama kabul ediyorum ki zevk uğruna birkaç kez yatağıma atmamış da değildim. Lanet telefonum çalmaya başladığında bu düşüncelerden sıyrılmış,çoktan hatta arayanla konuşmaya başlamıştım. Arayan altmışına basmış , ölmeyi unutan şoförümdü.
" Aras bey, yine nerelerdesiniz? Beni bekle dediğiniz yerde yaklaşık altı saattir bekliyorum. "
Düşünmeye başladım, ona gireceğim barın önünde beklemesini söylemiştim. İçkiyi biraz kaçırıp, sarhoş olduğumda barın arka kapısından çıkıp ilk bulduğum harabeye girmiş, orada sızmak üzereydim. O asalak hala orada beni mi bekliyordu? Gülmeye başladım. Ben kötü bir adamdım ve sanırım hep kötü kalacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saplantı
Romance"Tutkuyla aşık olmak ya da kendini kaptırmak kanıtlanmış bir zihinsel durumdur. Saplantı, sarhoş olma, susuzluk ve açlıkla aynı beyin devrelerini kullanır. Bir duygu değildir ama diğer duyguları güçlendirir ve bastırır."
