alaska, madame benjamin and zayn • malik

7/20

Gürültü. Alkol. Ter. İnsanlar. Dans.

Dans etmek güzel. Gözlerimi kapatıp bedenimi özgür bırakıyorum. Damarlarımda alkolün verdiği cesaret dolaşırken bu fırsatı kaçıramazdım. Mutlu gibi hissediyorum. Mutlu muyum?

Tanımadığım bir çocuk ile dans ediyoruz. Bana dokunmaya çalışıyor. Pek umursamıyorum. O, sadece benim kullandığım biri. Eğlenmek için ya da kendimi tatmin etmek için, her neyse.

Daha fazlasını alamayacağını anladığında söylenerek gidiyor. Ben dans etmeye devam ediyorum.

Harry, Louis' i öpüyor. Birlikte çoğu gece seviştiklerini biliyorum. Bazen kızlarla da sevişiyorlar. Ama birbirlerinin hayatının aşkı olduğunu bilirdim. Birbirlerine baktıkları gibi hiç kimseye bakmazlardı.

Midem bulanıyor o sırada. Dünya dönüyor. Dönüyor. Arka taraftaki pis tuvalete midemi boşalttıktan sonra çıkıyorum. Karşımda Zayn. Sarhoş. Dağılmış görünüyor. Her zaman güçlü görünürdü oysa. Şaşırıyorum.

"Ne istiyorsun?"

"Hiçbir şey."

Omzumu silkiyorum. Yanından geçip gidecekken kolumdan tutarak beni duvara bastırıyor. Baygın ve kızarmış gözleri benimkilerin üzerinde. Kalbim göğsümü parçalıyor. Yanıyorum.

"Sevişmek mi istiyorsun?"

"Seni üzüyorum."

"Evet?"

"Özür dilerim. İyi birisi değilim."

"Özür dilemene gerek yok. Birbirimizi kullanıyoruz sadece."

"Hayır, hayır... Ben iyi birisi değilim. Hiç olmadım. Sevemiyorum. Hissedemiyorum. Ruhum yok olmuş gibi. Anlıyor musun?"

"Anlıyorum."

"Alaska seni sevmek isterdim. Gerçekten."

"Ama sevmeyeceksin. Hiçbir zaman."

Cevap vermiyor.