Otobüsümün harekete geçme zamanını bekliyorum. Tüm varlığım bir bavulun içinde. Buradan kurtuluyorum. Zayn' den kurtuluyorum.
Ama yine geliyor. Karşımda. Gözleri hafifçe kızarmış. Tekrar o soruyu soruyorum.
"Neden geldin?"
"Ben... dün gece biraz düşündüm."
Dün gece duş almak için banyoma girdiğinde hıçkırık seslerini duydum. Hayal gördüğümü sanmıştım.
"Sana karşı bir şeyler hissediyorum. Ne olduğunu bilmiyorum ama boş değil Alaska."
Cevap vermiyorum. Bir daha göremeyeceğim ela gözlerinden alamıyorum bakışlarımı.
"Geç kaldım değil mi?"
"Her şey için çok geç kaldın."
"Gitme."
"Kalsam bile bir şey değişmeyecek Zayn. Sen busun. Değişmeyeceksin. Hiçbir zaman bana ya da sadece bir kişiye ait olmayacaksın."
"Denememe izin ver."
"Hayır. Artık kendim için bir şeyler yapmak istiyorum."
Gittikçe gerginleşiyor. Onu gerçekten seven tek kişiyi de kaybediyor. Bu üzücü olmalı.
"Özür dilerim."
Yine sessiz kalıyorum. Bana sarılıyor. İlk ve son sarılışımız. Oysa sarılmayı sevmezdi.
"Lütfen kal."
Binmem gereken otobüsün anonsu yapılıyor.
Kollarından ayrılıp dudağına son bir öpücük bırakarak arkamı dönüyorum.
Yeni hayatım karşımda beni bekliyor. Zayn ise artık ardımda, bitti. Ya da ben öyle olduğunu sanıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buraya kadar okuyan herkese çok teşekkür ederim 💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
alaska, madame benjamin and zayn • malik
Fanfiction"Alaska seni sevmek isterdim. Gerçekten." "Ama sevmeyeceksin. Hiçbir zaman." 7418
