If WE ever MEET AGAIN

Chapter 3: Brothers

CHAPTER 3: Brothers

Niccolo’s POV

Nakakainis. Dapat dun na lang ako sa Condo natulog eh. Asar. Pano ba naman kasi, pagbaba mo, makikita mo yung magaling kong kapatid ……………

…………..

SA AMA.

Ewan ko ba dito kay Mama. Ang laki niyang TANGA! Bat kasi tinanggap niya yang anak sa labas eh.

“Oh. Niccolo. Andiyan ka nap ala. Mag – agahan ka na ditto.” ~Mama

“Tsss….”

Sabihan niyo na ako ng walang modo. Pero Badtrip kasi talaga.

Umupo na lang ako sa dining table.

“Niccolo…” ~Papa

“Bakit?”

“Aalis kami ng mommy mo mamaya. Maiwan kayo ni Dustine ditto. Sana pagbalik naming eh maayos pa ang bahay ha.” ~Papa

“Okay.”

Nadala na sila. Last time kasi iniwan nila kami dito ng err …… ni Dustine, pag – uwi nila, nagkalat yung basag na figurine sa sala. Ngawa si Mommy eh. Nakakatawa yung mukha niya. Bat kami nag-away? Tss. Simple lang. It was 2 months ago …..

//flashback//

“Hoy Niccolo!”

Sigaw niya pagpasok sa kwarto ko.

“Di ka ba marunong kumatok ha?! Ang kapal din ng mukha mo eh no! Wala kang karapatang pumasok sa kwarto ko. At wala ka ring karapatan sa BAHAY NAMIN!”

In – emphasize ko talaga yung BAHAY NAMIN. Para ramdam niya na anak lang siya sa labas.

BOOGSSHH!

“Wala akong pakialam dun! Alam ko namang wala akong lugar dito eh. Pero yung paiyakin mo si Cassie?! Aba putangina magkakamatayan tayo dito!”

Si Cassie? Tss. Malamang nagsumbong siya sa Bestfriend niya. Oo. Bestfriends sila. Pero di alam ni Cassie na kapatid ko siya.

“Ayaw mo nun?”

Ngumis ako.

Bumaba ako sa sala. Pero sinundan niya pa rin ako.

“Anong ayaw ko nun?! Tanga ka ba?! Sinaktan mo si Cassie! Pinaiyak mo siya! Gago ka!!”

BOOGSHH!

“Break na kami. Pwedeng pwede na kayong maglandian!”

Habang sinasabi ko yun, nangingilid na yung mata ko. Pero pinipigilan ko pa rin. Mga lalaki talaga. Ang husay magtago ng feelings. Tss

BOOGSSHH!

At ayun nga. Nagsuntukan na kami sa sala. May narinig akong nabasag, pero di ko na pinansin iyon. Nagsuntukan pa rin kami hanggang sa ………..

“Hoy! Tigilan niyo na yan!” ~Papa

Inawat kami ni Daddy. Parehas kaming naghabol ng hininga. Nakita naming si Mommy na umiiyak at nakatingin dun sa – Uhoh.

“Figurine ko!!” ~Mama

Tinignan kami ng masama ni Mommy.

Paakyat na sana kami sa sarili naming mga kwarto nang ………..

“Where do you think you’re going?! Punyeta kayong dalawa! Kung gusto niyong magpatayan dun kayo sa labasa! Bibigyan ko pa kayo nang kutsilyo! Punyeta! Both of you are grounded! For 1 month!”

//end of flashback//

“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA – “

Naputol lang ang tawa ko nang magsalita na si mommy.

“Oy! Niccolo! Anong tinatawa – tawa mo diyan? Mukha kang Tanga.” ~Mama

Biglang sumeryoso ang mukha ko. Bigla na lang nagsink – in sa utak ko yung paghalakhak ko ng sobrang lakas.

I gave them my cold glare.

“Wala. Akyat nako.”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------