CHAPTER 18: Confession
Zeke’s POV
Sht. Pano ko bibihisan si Cassie.
Isip . . . . . . .
Isip . . . . . . .
Isip . . . . . . .
*ting*
Calling . . . . . . .
Yvon (YAM)
“H-hello?”
(Hello! Putapete Cassie! Alam mo ba kung anong oras na ha?! Ilang beses ko bang ipapa-alala sayo na masama ako gambalain pag natutulog!!)
*silence* . . . . . . . . . . . .
*silence* . . . . . . . . . . . .
*silence* . . . . . . . . . . . .
(Eyy. Cassie? Still there? Hell – ow?!)
“Ehem. Yvon. Si Zeke to.”
(OHMyGosh! Anong ginawa mo kay Cassie?! Huh?! Asan siya?! Mapapatay kita Zeke!!)
“Chill lang pwede?! A-ano k-kasi eh. . . . . .”
(Ano bay an?! Can you get to the point?!)
“Si Cassie kasi eh. . . “
(Oh? Anong meron?! Bilis!)
“Eh eto. Lasing, andito siya sa bahay. Kailangan ko kasi siyang palitan ng damit k-kasi nagsuka siya tapos – “
(Ah. I get it. Give me your address. I’ll be there in no time)
*toot.toot.toot.*
After she hung up, I texted her my address.
// after 15 minutes //
*DingDong*
“Thank God you’re here!”
“Where’s my Best Friend?” ~Yvon
“She’s in my room.”
“K.” -.- ~Yvon
// after 30 minutes //
“Is she okay?”
“What the Hell. She’s not even sick. Kung tinatanong mo kung nabihisan na siya, YES. Okay na. Kay?” ~Yvon
“Geez. Thanks a lot.”
“No problem.” ~Yvon
“Gusto mo ng coffee.”
“Yes. Please. Ikaw ba naman mambulabog ng taong tulog diba? Kailangan ko ng panggising at ako’y magda-drive pa.”
// after a couple of minutes //
“Here.”
“Thanks.” ~Yvon
“So, how are you and Jace going? Kayo na ba?”
Yvon’s POV
“So, how are you and Jace going? Kayo na ba?”
What the –
O.O
“H-how did you –“
“Eer. Pano ba – “ ~Zeke
“Tell me Niccolo. Palabas lang ba to lahat?”
“W-what are you t-talking about?” ~Zeke
“Akala ko ba may amnesia ka. Bakit alam mo yung tungkol samin?”
“Eer. . . . . . . L-let me explain . . . . “ ~Zeke
“Yea right. Spill it.”
“Yung about sa Amnesia, yea it’s true. Nagka-amnesia talaga ako. But every night, all the memories, napapaginipan ko. And then I woke up one day realizing na naaalala ko na lahat.” ~Zeke
“Kelan pa? Kelan pa bumalik lahat ng memories mo?”
“Uhhm. . . . . Two or three weeks ago. I think.” ~Zeke
“Alam na ba ni Cassie?”
“That . . . . . . . . is my problem.” ~Zeke
“What?!”
“Sasabihin ko na dapat sa kanya yung tungkol dito kanina kaso may party diba? Hindi na ako makalapit sa kanya kanina.” ~Zeke
“So. Kelan mo balak sabihin yan?”
“Maybe tomorrow. But I’m still thinking kung sa birthday niya na lang.” ~Zeke
“What?! Are you nuts?! Papatagalin mo pa!”
“I don’t have a choice! Ayoko namang masira yung mood niya. Lalo na’t masyado siyang excited na mag-celebrate ng birthday niya WITH ME.” ~Zeke
WOW HA. Kailangan pagdiinan yung WITH ME niya. Bwisit. May balak pa atang solohin yung kaibigan ko. Tss.
“Tss. Bahala ka. Bahala ka kung anong gusto mong mangyare! Wag na wag ka lang hihingi ng tulong samin kapag iniwan ka ni Cassie dahil diyan sa KATANGAHAN MO at sa pagiging SELFISH MO!” ~Zeke
“Wait. What?! Me?! Selfish?! Selfish ba yung tawag mo kung ang gusto ko lang ay makitang Masaya si Cassie!” ~Zeke
“Oo Masaya si Cassie. Pero naisip mo ba yung mararamdaman niya kapag pinatagal mo pa yan?! Hindi mo alam kung anong pinagdaanan ni Cassie dati Zeke. Selfish ka! Sariling kasiyahan mo lang yung iniisip mo Zeke!”
And with that, umalis na ako.
Geez.
Ano bang tumatakbo sa isip nung bwisit na yun.
Ayokong makitang nasasaktan si Cassie. Crying with the SAME GUY for the SECOND TIME around.
BINABASA MO ANG
If WE ever MEET AGAIN
Novela JuvenilNaranasan mo na bang iwan ka ng taong mahalaga sayo? Ako? Oo. ✔ PAMILYA ✔ KAIBIGAN ✔ LALAKE Masakit maiwan. Lalo na't sa mga babaeng tulad ko na sobra sobra kung magmahal. Why o why? Kami na nga yung nagmahal ng sobra, kami pa iiwan. Ang unfair nam...
