Yürek

6

Keyifli okumalar...

"Düşünceler ne denli canını yakar"
                                       Revşan Gülen

Bir bedene kaç ömür sığar ki? Bir insan , kaç kişilik hayat yaşayabilir ki?
Bir ömre kaç beden sığar? Kaç kişilik sığar? Tek bildiğim küçücük bedenime çoğu insanın kaldıramayacağı yükleri yükledim hamalıma. Aslında ben yüklemedim sadece kabulendim acımı herşeyimi.
Hayalerimde farklı bir insandım yürüyebilen ,koşan,ezilmeyen.
Olmak istediğim kişiydim rüyamda ,hayallerimde. Sadece bunların gerçekleşmesini tüm içtenliğimle istiyorum. Çocukluğuma özlemle mi bakacağım ? Ben de bilmiyorum .
Belirsizlikten yoruldum, zaten sabırsızım.
Ben düşüncelere dalmışken annemin sesiyle irkildim.
" Yankı bugün nasılsın canım?"

"İyiyim ,anne"

Sadece bir ayağımı hissediyordum ona da hissetmek denilemez .
Neden bana bunun yetersiz geldiğini bilmiyorum. Belki de bir an önce yürümek içindir. Geçerli bir sebebim yok aslında . Denemekten yoruldum  boşa kürek çektiğimi düşünüyorum nedense. Hastanelerden nefret etmeye başladım, çünkü kendimden çok sevdiğim babamı göremiyordum.
Bu canımın daha da sıkıyordu.
Yatağımda haraketsizce dışarıyı izlemekten de bıktım. Yürümeyeceksem eğer beni çıkarsınlar buradan .  Neden hala buradayım?

Ayak sesleri işitince kafamı kapıya doğru çevirdim. Yine aynı doktor yine aynı sorular...

"Yankı bugün nasılsın bakalım?"

İçimden sessiz kalmak geçse de gerçekten artık buradan çıkmayı çok istiyorum.
"Evime gitmek istiyorum."
Anneme dogru baktım ,gözyaşlarım gözlerime hucüm ederken .Bir yandan da ağlamak istemiyorum.

" Az kaldı , yankıcım sadece sana bağlı
Görünüşe göre önceki azmin ve isteğin yok ha ne dersin?"

İstemek ,mesele değil benim için mesele olan babamı görememek .
Özlüyorum işte niye kimse beni anlamaya çalışmıyor ki?
Aylardır buradayım beni babamdan uzak tutan hiçbir şeyi sevmiyorum.
Hastaneyi,doktoru,hatta bacaklarımı bile  onlar olmasa şuan burada babamdan uzakta olmazdım.
Acaba şuan ne yapıyor? O da beni özlemiş midir?
Gelemeyeceğini bile bile beklediğim insansın sen. Gözlerime bakışın aklıma geliyor bensiz napıyorsun seni benim kadar anlayabiliyorlar mı?

Doktorun sesi sevmediklerim listesine eklendi.Günlük rutinini yaptıktan sonra gitti. Yürüdüğüm zaman bu hastaneden kurtulup asıl gerçeğim olan babama kavuşacaktım.
Bu yüzden yürümem gerekli öyle değil mi? Peki nasıl ? Gerçekten yeterince istemiyor muydum?
Bacaklarıma söz geçiremiyorsam sorun bende mi yani?
Neden oysa ki bir tane adım atsınlar diye saatlerce dil döktüğüm bacaklarım değil miydi?

Ama bir şeyi unutuyorum . insanlar beni anlamaz değil mi ?
İçimi benden iyi bilemezler değil mi?
Babam için yürüyeceğim o gelemiyorsa, ben giderim o zaman.
Azim ,kararlılık , istek hepsi de bende var.
Anneme ,doğru baktım. Aylardır bu sandalyenin üstünde uyuyor . Benimle ev arasında perişan oldu. Melek yüzlü annem benim yüzümden nelere katlanıyor.
" Anne,ben yürümek istiyorum biliyorsun değil mi?"
Annem bana hüzün ve yorgunlukla bakıp;
" Hiç ,şüphem yok tatlım."
Ben ağlamaya başlayınca yanıma gelip saçlarımdan öptü.  İçimde ne fırtınalar kopuyor bir bilsen.
"Anne , ne zaman eve gideceğiz? Yürüyemiyorum işte eve gidelim burayı sevmiyorum"

"Senin buradan yürüyerek çıktığını görmeyene kadar hiçbir yere gitmiyoruz anlıyor musun küçük hanım!"
Bir insanın sözleri nasıl hem iyi hem kötü olmanı sağlayabilir ki?
Tamda şuanda öyleyim bana güvendiği için iyi babamı göremeyeceğim için kötüyüm.
Sevdiğin insanlardan ayrı kalmak ,ne kadar da acı veriyor sana.
İnsanlar duygularını nasıl gizleyebiliyor ki? İçleri ağlarken nasıl gülebiliyorlar ki? Büyüyünce bende mi böyle olacağım?
     
                            ~~~~~~