RÜYA

3.Bölüm

O günden sonra hayatı hep kötüye sürüklenmeye başladı. Sera aylarca kendini suçladı , eve kapattı kendisini , uyumaktan nefret ediyordu , her uyanışında farklı insanların hayatlarının son bulduğu görüyordu. Can oğlunu kaybettikten sonra fazlasıyla değişti. Eskisi gibi değildi neşesi yoktu , geceleri eve gelmiyordu ve artık Sera ile iki kelime bile konuşmuyordu , Sera Can'a gördüğü rüyaları anlatıyordu ama bunun sadece saçmalık olduğunu söyleyip duruyordu Can . Seranın rüyalarından o kadar bıkmış olacak ki psikiyatristten randevu bile almıştı Sera için .Can artık ona deli gözüyle bakmaya başladı. Sera bu durum karşısında artık güçlü kalamıyordu , ailesinin ölümünden sonra biricik oğlunun vefatı onu epey yıprattı .

Sera oğlu ve eşiyle geçen o güzel günlerini soğuk koridor zemininde oturup düşünürken tekrar istemsizce gözlerinin dolduğunun farkına vardı , oğlunun ölümünden yaklaşık 3 ay geçmişti ve o geçen 3 ayda hayatlarında inanılmaz değişiklikler olmuştu , bunlar karşısında hep kendini suçluyordu.Seneler önce gördüğü rüya ile her şeyi değiştirebilirdi ama gördüklerini ciddiye bile almamıştı. Pişmanlık içinde oturup ağlarken , Can geldi aklına , acaba şuan neredeydi? Onun ilgisine o kadar çok ihtiyacı vardı ki. Gözlerinden deli gibi uyku akıyordu , artık düşünmekten vazgeçti ve yavaşça gözlerini kapatıp koridorda uyuyakaldı .

Yine sıçrayarak uyandı Sera ,Gördüğü rüyalardan korkmuyordu ama artık tanımadığı yüzlerin,çığlıklarını yalvarışlarını duymaktan ciğeri parçalanıyordu.Uzun zamandır gördüğü bir rüya vardı. Küçük kırmızı bir evin yanarak yok olduğunu görüyordu. Çoğu kez rüyasında ki o evi bulmak için saatlerce yürümüş ama bulamamıştı.Bu yaptıklarına kendisi bile inanamıyordu.

Bir gün yine o evi aramak için dışarı çıkmaya karar verdi hazırlanmaya başladı , pencereden dışarı baktı , henüz Güneş doğmamıştı. İnsanlar yokken dışarı çıkmayı daha çok tercih ediyordu çünkü insanlarla karşılaşmak ve onun o solgun suratını görmelerini istemiyordu. Özenmeden saçını topladı , siyah dar pantolon ve siyah ceketini üstüne geçirerek dışarı çıktı. Hava çok güzeldi , mahalleler sessizdi , ağaçların rüzgardan dalgalanan seslerini duyabiliyordu.Nereye gittiğini bilmeden yürüdü saatlerce.O evi bulmak istiyordu , belki birilerinin hayatlarını kurtarabilirdi.

 Güneş çoktan doğmuştu. İnsan kalabalıklarının içinden geçerek kendisini sakin bir yere atmak için etrafına bakındı , evinden oldukça uzaktaydı ve burası ona çok yabancı geliyordu. Caddenin karşısındaki küçük ve bahçeli evler dikkatini çekti. Hızlı adımlarla karşıya geçip yürümeye başladı. Uzaktan gözüktüğü gibi hiç de küçük olmayan evlerin karşısındaydı.Gözü hep kırmızı renkli bir ev aradı , ilk defa böyle bir yere gelmişti , bulunduğu mahalle çok ara sokaklarda kaldığı için hiç ilgisini çekmemişti. Burası onu çok fazla gerdi , bir an gitmek istedi sonra saçmaladığını düşünerek yürümeye devam etti.Gerilmesinin nedeni tahminlerine göre evinden çok uzaklamış olmasıydı , yani Sera öyle düşünmek istedi. Adımlarını yavaşlattı , tanıdığı bir sesi duyar gibi oldu. Sesin nereden geldiğini anlamadı , etrafına bakındı, arkasına döndüğünde koyu kırmızı bir ev gördü.Sonunda o evi bulmuştu çok rahatladı , yüreğindeki rahatlama duygusu tahmin edilemezdi. Biraz daha evin yakınına gelince az önce duyduğu o sesi daha da yakından duyduğunu fark etti. Bahçe çitlerinin arkasında iki kişi konuşuyordu yakınlaştı. Normalde bu kadar yakınlaşmazdı ama o sesi merak etti. Tahmin edebiliyordu ama o olmaması için dualar etti, bir ağacın arkasına geçti ve ayaklarını hafifçe kaldırıp bahçeye doğru baktı , konuşmaları duyamıyordu ama gördükleri bile ona yetmişti. Az önceki rahatlama geçip gitmişti ve arkasında yüreğinin içinde  bir yangına bırakmıştı. Bahçeden gelen ses Cana aitti. Bütün hücreleri durmuştu.Rüyalarında gördüğü kırmızı evin bahçesinde Can bir kadınla sarmaş dolaştı. Ne tepki vereceğini şaşırdı.Can diye bağırmak istedi ama istemsizce utandı.Aylarca eve gelmeyişlerinin sebebini artık daha iyi anlıyordu.Canın kadını öperek dışarı çıktığını gördü , oradan uzaklaşmak istiyordu ama gidemedi. Arkasından bakakaldı , bunun bir rüya bile olmasını istemiyordu.