Beni Ömürlük Sev

1.Bölüm

" Anne, annem aç gözlerini lütfen! Sen ölemezsin anne. Lütfen."Sesim git gide kısılırken annemin ameliyata alınmasını izledim.

Benim yüzümdendi her şey! Neden ona arabayı ben kullanmak istiyorum diye ısrar ettimki! Sen ölmelisin Selin.

Sonra duvara yaslandım ve dizlerimi kendime doğru çekerek ağlamaya başladım. Babam hâlâ ortalıkta görünmüyordu. Ondan da hep nefret etmişimdir. Aslında kaza yapmamızın büyük bir nedeni de o.

Sonra onu aradım.

Bir süre sonra açtı.

"Ne yapıyorsun sen!"

"Ne oldu Selin? Bardayım."

"Sen orada elin kızıyla fingirdeş! Annem de hastanede yaşam mücadelesi versin, değil mi? Senden nefret ediyorum. Allah'ın gereksiz kulu. Annem seni yüzünden hastanede!"

" Ne oldu ona?"

"Bir de soruyor musun?" Dedim ve yüksek sesle güldüm.

" Hangi hastanedesiniz?"

"Gelecek misin babacım? Allah razı olsun ya! Onu her gece dövmeden önce düşünecektin."

Dedim ve telefonu kapattım. Ondan gerçekten nefret ediyorum.

~~~~
Sabah bir hemşirenin beni dürtmesiyle uyandım.

" Hanımefendi kimin için bekliyorsunuz acaba?"

Gözlerimi yarım araladım ve hemşireyi görünce hemen ayıldım.

" Anlamadım?"

"Kimi bekliyorsunuz?"

" Ben Arzu Yüksek'i bekliyordum. En son ameliyata alınmıştı.

" Ha o kadın mı?"

"Evet, durumu nasıl?"

Kadın başını yere eğdi.

"Çok üzgünüm onu kaybettik. Çok ağır yaralıydı. Kalbi dayanmadı."

Kadının yüzüne öylece baktım. Sonra gözyaşlarımın akmasına izin verdim.

Kadın da yanımdan öylece çekip gitti.

Bende dengemi sağlayamadım ve hemen oturdum.

Sonra hemen çıkışa doğru koştum.

Koşarkende şiddetli bir şekilde ağlamamı sürdürüyordum.

Bizim eve doğru hiç soluk almadan koştum.

Sonunda yetiştiğim zaman eve öylece baktım.

Ve daha da sinirlendim. İçeri girdim.

" Baba! Nerdesin?!"

Bağırırkende odalara bakıyordum.

Sonra elinde viskisi ile yavaş yavaş merdivenlerden inerken onu izledim.

"Adi şerefsiz! Hepsi senin yüzünden anlıyor musun? Sadece senin yüzünden. Ne yaptı sana o! Söyle. Birgün kahvaltını hazırlamayı mı unuttu?!"

Sonra onun yakasından tuttum ve ileri geri itiştirmeye başladım.

Sonra yüzüme inen bir tokatla yere yapıştım.

" Küçük orospu!" Dedi ve viskisinden bir yudum alıp eğildi. Saçımdan tuttu ve geri çekti.

İğrenç nefesini yüzüme üfledi.

" Yeni annene ve kız kardeşine merhaba de!" Dedi ve merdivenlerden inenleri gösterdi. Sonra kendisi ayağa kalktı, ben de yüzümü onlara döndüm ama hâlâ yerdeydim.

" Günaydın canım." Dedi ve onu dudağından öptü.

" Sana da günaydın canım kızım. Artık sende benim biricik kızımsın."

" Günaydın babacım." Dedi. Sonra beni göstererek konuşmaya devam etti.

" Bu mu?! Bununla mı aynı oda da kalacam?"

" Şimdilik Meyra. Sonra sana ait başka bir oda ayırırım."

Sonra beni saçımdan tutup kaldırdı.

" Ee, ne düşünüyorsun?" Dedi ve sesini kısarak " Harikalar değil mi?"
Dedi.

" Şimdi odanıza çıkın, ve... Tanışın."

Dedi ve güldü.

İlk başta Meyra çıktı ve babam olan şahısta beni merdivenlere itti.

Ben ilk olarak ikisine baktım ve merdivenleri yavaş bir şekilde çıktım.

Odama geçtim. Bir zamanlar benim olan odama daha doğrusu.

Kızda benim yatağıma oturmuş ve her yerini göstermesine rağmen yine de bacak üstüne bacak atmıştı.

İğrenç bir şekilde sırıtıyordu.

" Yatağımdan kalk."

" Anlamadım? Yatağın mı?"

" Evet, doğru duydun. Yatağından kalk."

" Hayır."

" Bak canım." Dedim ve yüzüne eğildim.

" Kalkar mısın değil kalk dedim. Eğer kalkmazsan.." Sonra güldüm. " Olacaklardan ben sorumlu değilim."

Sonra kendiside yüksek sesle kahkaha attı.

" Öyle mi canım? Hiç sanmıyorum dedi ve beni geriye itti.

Hayatımda babamdan sonra en nefret ettiğim kişi olarak listeme eklendi.

" Ben seni uyarmıştım." Dedim ve saçı dan tutup merdivenlerin başına getirdim.

Cici annem ve cici babam bana bakıyordu.

" Ee, eve hoşgeldiniz." Dedim ve kızın merdivenlerden yuvarlanışını zevkle izledim.