Aşk kapısını çaldığında içinde bulunduğu ortam buna müsait olacak mı?
Melodi 18 yaşına gelirken daha önce varlıklarından bile haberdar olmadığı özel güçleri olan insanlar olduğunu ve kendisininde bu insanlardan bir tanesi olduğunu öğreniyor.
İlerley...
Bu bölümü yagbar145 ve Edakaya95 isimli kullanıcılara ithaf ediyorum. ***************************************
Dejavu yaşamış gibi hissediyordum. Nasıl böyle bir şey mümkün olabilirdi? Daldığım düşüncelerimden çalan zil sesi ile sıyrıldım, kimin geldiğini merak ederek odamdan çıkıp kapıya doğru ilerlerken "Hoşgeldiniz" gibi sözler duyuyordum.
Kapı görünür hâle geldiğinde hoşgeldin ziyaretine gelen komşularımız olarak tahmin ettiğim bir aileyi gördüm gülümseyip annemle tanışıyorlardı.
Annem onları içeriye buyur ettiğinde arka planda onları izleyen beni fark ettiler ve karşılıklı tebessümleştik.
Oturma odasına geçtiğimizde tanışma faslı başladı. Gelenler karşı komşularımızdı, annemin yaşlarındaki kadının ismi Serpil'di, Serpil teyze çok tatlı bir kadındı, Serpil teyzenin kocası Hüseyin amca babama göre daha yaşlı gözüküyordu, Serpil teyze ve Hüseyin amcanın benimle yaşıt olan kızlarının adi ise Beril'di, Beril'in de bizden 2 yaş büyük abisinin ismi Berkay'dı.
Annemler sohbet ederken benim gibi sıkıldıklarını tahmin ettiğim Beril ve Berkay'ı odama davet ettim. Onlarda bunu bekliyormuş gibi anında ayaklandılar. Ebeveynlerimizi oturma odasıbda bıraktıktan sonra odama geçtik. Beril konuştu "Eee nasıl buldun Ankara'yı?" "Açıkcası bugün taşındığımız için pek etrafı gözlemlemek gibi bir fırsatım olmadı." bu sözümün ardından geldiğinden beri telefonuyla ilgilenen Berkay telefonundan kafasını kaldırarak yüzüme baktı "Beril ile seni gezdiririz, önümüzde uzun zaman var." henüz Berkay mı Berkay abi mi desem karar veremediğim için "Teşekkür ederim Berkay abi" demek ile yetindim. "Abiye gerek yok." dedi ve telefonuna geri gömüldü.
Berkay açık kahverengi saçları ve yeşil gözleriyle yakışıklı bir çocuktu, Beril ise Berkay'ın kahverengi gözlü versiyonuydu, iki kardeş birbirlerine çok benziyorlardı. Beril odayı incelerken gözüne masadaki defterim iliştiğinde masaya doğru bir adım attı, bunu fark edince koşarcasına defteri ordan alıp üst raflardan birine yerleştirdim. "Özel bir şey miydi? Özür dilerim." Beril konuşurken gözüm arkadaki Berkay'a kaydığında göz göze geldik, hızlıca gözlerimi kaçırıp Beril'e geri döndüm. "Daha önce kimseye göstermedim, belki ilerleyen zamanlarda gösterebilirim." Berkay, Berile'e baktı "Karışmasana Beril, belki kızın sevgilisiyle filan..." sözünü kestim "Sevgilim yok, olmadı da" Bunun üzerine Berkay şaşkınlıkla bana baktı "Hiç mi?" "Hiç."
Beril ile birbirimizi tanımak için sohbet ederken Berkay sadece dinlemekle yetiniyordu.
Bir süre sonra odanın kapısı tıklatıldı ve Serpil teyze içeriye girdi "Hadi çocuklar gidiyoruz." Annesi sözlerini bitirdiğinde Beril'in gözleri beni buldu "Tanıştığımıza sevindim Melodi. Yakında görüşürüz!" Beril odamın kapısına ilerlerken Berkay'da ayaklandı "Görüşürüz Melodi" ailecek Beriller'i uğurladıktan sonra annem ve babam aralarında "Çok iyi insanlar" gibi sözlerle sohbet ederek salona doğru ilerlediler.
Ben de annemlere yorucu bir gün olduğunu ve erken uyuyacağımı söyledim, iyi geceler dileyip odama geri döndüm.
Göz ucuyla defterime baktım, bulunduğu yerden alıp çekmeceme koydum, ne kadar az göz önünde bulunursa o kadar iyiydi. Çizimlerimi fazla insanlara gösterme yanlısı değildim ama görünüşe göre ileride Beril'e gösterebilirdim. Vazgeçip defterimi az önce koyduğum çekmeceden çıkartım bu evdeki ilk çizimimi yapmaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
çizimim bittiğinde ortaya ucunda elmas olan bir kolye çıktı. Masamın üzerindeki saate baktığımda 23:51 olduğunu gördüm, pijamalarımı giyip yatağa yattım ve hiç direnemeden kendimi uykunun kollarında buldum.
*************************************** Önceki 1000 kelimelik bölümlere kıyasla yarısı niteliğinde bir bölüm oldu farkındayım, bu seferlik affedin. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin!
