Seni hatırlatıyor bana bu dünya.
Doğan her güneş,
Bulutlardan akan her damla.
Hatırlıyor musun?
İlk şu ağacın altında çarpışmıştık mesela.
Kitaplarım savrulmuştu dört bir tarafa.
Ne kadar da kızmıştık ben sana, sen de bana.
Ne klişe bir başlangıç olmuştu değil mi ama?
Sensizlik çok zor buralarda.
Geceler daha bir karanlık,
Şehir daha bir tenha.
Biliyor musun?
Seni görüyorum her uykumda.
Sanki hiç gitmemişsin, yanımdasın hala.
Rüya işte, sadece bir rüya.
Kavuşamadık oysa, değil mi daha?
