Belki bir gün aynı şiiri yazarız senle.
Aynı satırlara dökeriz kalbimizi.
Aynı kelimelerde buluruz benliğimizi.
Kalemden, kitaptan başka yoldaş bulamayız duygularımıza.
Tarihleri unutup her anı birine adarız belki de.
Her şarkıyı, her şiiri...
Sokaklar boş gelir o yanımızda olmayınca.
Dünya dar, yaşamak anlamsız kalır hayatta.
Sözcükler kifayesizliğe bulanır hissettiklerimizin karşısında.
'Aşk' demek basit kalır bendeki san'a .
Gidecek yerim yok senden başka.
Ama sana da gelemem ki ya.
Yollar çıkmaz 'son' a.
Çıksada sen beklemezsin beni o son'da.
Benim sana gelebilmek için kat ettiğim yolları,
Başkasına kavuşmak için geçersin mesela.
Görmezsin, ezersin beni fütursuzca.
Zor işte...
Bir kuşun uçmayı, bir balığın yüzmeyi bırakması kadar zor.
Nefes almadan yaşamayı dilemek benimkisi.
Ölüme davetiye çıkarmak işte binevi.
Fakat kimse bilmez ki sevgili.
Sen başkasına gittiğin gün bıraktı atmayı,
Bu yaralı kadının aciz yüreği.
Her şey bitti, ama bendeki sen inan hiç eksilmedi.
