"Lumayo ka na sakin." Sabay ng pagtalikod nya ang luhang kanina pang nagbabadyang pumatak mula saking mata.
"Mark..." tanging pangalan na lamang nya ang lumabas sa aking bibig. Malakas ang simoy ng hangin, nagbabadya ang ulan. "Mark... mahal kita."
Kasabay ng malakas ng pag patak ng ulan ang malakas na kulog. Tumigil sya sa pag lalakad at humarap. Kasabay ng pag harap nya sakin ay unti unting nag lalaho sya sa kanyang kinatatayuan.
"M-mahal mo ako?" Tumakbo ako palapit sa kanya. Hinawakan ko ang mukha nyang unti unti nang nawawala.
"Mahal kita, Mark." Tanging hikbi ko ng tuluyan na syang naglaho sa paningin ko.
