Lost in Harry Potter - Lost in time

Reconnection

De weken vliegen om.

En de weken veranderen in ruim een maand.

Op de eerste dag van oktober, kijk ik op de kalender, die ik onder mijn bed verstopt heb. En tel terug hoe lang ik hier nu zit.

Het gemis naar mijn andere wereld begint weg te ebben, en ik ben volledig gefocust op het halen van mijn examens aan het einde van het schooljaar.

Ik zit op bed, en denk terug aan die eerste, hectische week. Waarin ik constant Regulus tegenkwam.

Twee keer straf kreeg, en zowel Sirius als Professor Perkamentus confronteerde. Die eerste week waarin ik al een succesvolle poging tot Droomwandelen deed.

Het lijkt zo ver weg allemaal. En toch staat het me nog helder voor de geest.

Wat me ook helder voor de geest staat, is hoeveel moeite het nog koste voor Perkamentus om Sirius ervan te overtuigen me weer in huis te willen nemen. Hoewel ik hem zelf ook al een uil had gestuurd waarin ik zei het te begrijpen als hij dat niet meer wilde. En dat ik me wel redde.

Er ging minstens een week overheen voor hij mijn uil beantwoordde, en in die tussentijd was er ook een nieuwe Kibbelaar uitgekomen met nieuws over de buitenwereld.

In Ravenklauw was een zevendejaars meisje van Zweinstein gehaald, omdat haar opa en oma slachtoffer waren geworden van de oorlog, en haar ouders hadden op een ochtend het Duistere Teken boven het huis zien hangen.

Hevig geschrokken en overstuur had het meisje afscheid genomen, en besloten dat ze bij haar familie wilde zijn.

Nog geen twee dagen later, was het een zevendejaars jongen uit Griffoendor wiens oom en tante slachtoffer waren gevallen.

Er kwamen meerdere lege plekken in de Grote Zaal, en ook binnen Huffelpuf bleef niemand ongemoeid, en voor ons kwam twee weken geleden het moment dat we afscheid moesten nemen van onze Hoofdmonitor Mathilda.

Dat was Jade, Stacey en Olivia niet in de koude kleren gaan zitten, en zij waren weken down geweest.

Alleen Zwadderich was veilig.

Niemand binnen Zwadderich had afscheid hoeven nemen.

En dat was iets waar ze graag mee te koop liepen.

Allemaal, behalve één.

Regulus.

Ik laat me achterover op bed vallen, en staar naar de planten die zich rond het hout heen krullen. Sierlijk, en kleurrijk.

De blauwe bloemetjes zijn vervangen, en nu zijn het rode.

Nog steeds zorgen ze voor het slaperige gevoel, maar het is me wel duidelijk dat de bloemen per seizoen een andere kleur krijgen.

Het is bijna automatisme van mijn brein geworden dat Regulus' naam op komt.

Maar hij is werkelijk de énige Zwadderaar die niet te koop loopt met zijn ongeschonden reputatie.

De afgelopen maand heeft hij me met rust gelaten. En soms vraag ik me afof ik misschien iets fout heb gedaan.

Sinds ons gesprek in de keukens is hij afstand gaan nemen.

Sindsdien heb ik ook geen straf meer gekregen, trouwens.

'Yo Blake!'

Loom kom ik overeind, Thomas staat me aan te kijken, 'Jade vraagt of je mee gaat naar Zweinsveld.'

'Ik heb toch al eens gezegd dat ik daar niets te zoeken heb?' antwoord ik, 'ik heb geen geld.'

'We trakteren je, dus niet meer zeuren,' Felix verschijnt ook in de deuropening.